Farzana i Muhammad
Urodzony: 1971, 1983
Zamordowany: 12 października 2003 r.
Miejsce zamieszkania: Goldenstedt/Dzielnica Vechta
Pochodzenie: Pakistan
Dzieci: prawdopodobnie brak
Sprawca: Mehmood A. (49 lat w chwili popełnienia przestępstwa, mieszkający w Niemczech od 20 lat)
Mehmood przyjeżdża do Niemiec jako pracownik budowlany w 1985 roku, a w 2000 roku sprowadza z Pakistanu żonę i pięcioro dzieci. Kiedy jego córka Farzana ma 20 lat, potajemnie wyjeżdża do Pakistanu i wychodzi za mąż za ukochanego z dzieciństwa. Mohammed, który jest o 10 lat starszy, przyjeżdża do Niemiec. Rodzice Farzany początkowo o tym nie wiedzą.
W październiku 2003 r. Farzana mówi im o ślubie. Jej ojciec reaguje pozornie spokojnie i zaprasza parę. Pierwsze dwa dni wizyty zdają się mijać spokojnie. Jednak trzeciej nocy Mehmood zabija córkę i jej męża nożem kuchennym. Na ciele męża widać 10 ran kłutych i liczne rany na twarzy, prawdopodobnie od kopania. Zostaje wezwany przyjaciel rodziny. Zawiadamia on policję, podczas gdy sprawca ukrywa się w Pakistanie.
Tam zostaje aresztowany po latach i przez prawie 3 lata jest przetrzymywany w areszcie ekstradycyjnym. Mimo że nie ma umowy ekstradycyjnej z Niemcami, w sierpniu lub wrześniu 2011 r. zostaje sprowadzony do Niemiec. Jest to (o ile wiadomo) pierwsza ekstradycja Pakistanu do Niemiec.
Prokuratura w Oldenburgu wznawia śledztwo. W marcu 2012 r. odbędzie się proces przed Sądem Przysięgłych w Oldenburgu.
W maju, oprócz maksymalnego wymiaru kary, prokurator domaga się ustalenia szczególnej surowości winy. Jednak w przypadku pobytu w więzieniu w Pakistanie należy przyznać złagodzenie kary do 9 lat ze względu na złe warunki więzienne. Oskarżony najpierw odmawia składania zeznań, a następnie twierdzi, że zaatakował go zięć. Żona oskarżonego nie chce zeznawać, podobnie jak jego druga córka. Syn zeznaje, ale nie chce nic pamiętać.
Wyrok jest zgodny z wnioskiem prokuratury: dożywocie, szczególne zawinienie, obniżenie kary za więzienie w Pakistanie ze względu na "nieludzkie warunki". Obrona składa apelację.
