Orzeczenie 
SĄD W ŚRODKU NIDERLANDÓW
ZASKARŻYĆ SĘDZIEGO
Lokalizacja: Lelystad
Numer sprawy / numer wniosku: 470287 / HA RK 18-322
Decyzja Wielokrotnej Izby Odwoławczej w sprawach dotyczących wyzwań, których dotyczy wniosek o odszkodowanie
7 grudnia 2018 r.
na wniosek osoby w rozumieniu art. 512 kodeksu postępowania karnego (zwanej dalej “kpk”)
z:
Ralph Geissen,
mieszkających w Utrechcie,
(zwanego dalej “wnioskodawcą”).
1. Procedura
1.1. Ze sprawozdania z przesłuchania sędziego policyjnego z dnia 8 listopada 2018 r. wynika, że w trakcie przesłuchania skarżący złożył wniosek o odwołanie sędziego i w ten sposób sformułował uzasadnienie tego wniosku. Pismem z dnia 20 listopada 2018 r. skarżący przesłał dokumenty do izby odwoławczej. W trakcie rozprawy w sprawie wniosku o wniesienie środka zaskarżenia izba odwoławcza nie otrzymała jeszcze tych dokumentów. Na rozprawie izba odwoławcza zaproponowała skarżącemu, aby po rozprawie izba odwoławcza zapoznała się z przesłanymi jej dokumentami i uwzględniła treść tych dokumentów w swoim wyroku. Skarżąca wyraziła na to zgodę. Izba odwoławcza otrzymała dokumenty w dniu 28 listopada 2018 r.
1.2. W dniu 23 listopada 2018 r. wniosek o wniesienie środka zaskarżenia został rozpatrzony publicznie przez izbę orzekającą w sprawach o wniesienie środka zaskarżenia (dalej: izba odwoławcza). Skarżący pojawił się na rozprawie. Zaskarżony sędzia i urzędnik Departamentu Sprawiedliwości nie stawili się z wyprzedzeniem.
1.3. Decyzja została podjęta w dniu dzisiejszym.
2. Wniosek o wniesienie środka zaskarżenia
2.1. Wniosek o zakwestionowanie skierowany jest przeciwko G.A. Bos jako sądowi rozpatrującemu sprawę (zwanemu dalej: sądem) w sprawie o numerze prokuratora 16.659070-18. W tej sprawie w dniu 8 listopada 2018 r. odbyła się rozprawa z udziałem sędziego policji. Podczas tego przesłuchania skarżący wniósł o skierowanie jego sprawy karnej do wielokrotnego wydziału karnego i zwrócenie się o informacje do banku ABN-AMRO. Sąd policyjny odrzucił wniosek o skierowanie sprawy do wielokrotnej izby na tej podstawie, że prawidłowo przeczytał zeznanie oskarżonego i akta sprawy karnej i nie uznał skierowania sprawy do sądu za konieczne. Sąd policyjny nie uznał również za konieczne przeprowadzenia wnioskowanego dochodzenia. Skarżący wniósł następnie skargę do sądu. Oparł on swój wniosek o zaskarżenie na fakcie, że sąd nie chciał skierować sprawy karnej do wielu izb i że odrzucił jego wniosek o przeprowadzenie dochodzenia.
2.2. Sędzia nie pogodziła się z odwołaniem.
2.3. W wiadomości e-mail z dnia 20 listopada 2018 r. prokurator ogłosiła swoją odpowiedź na wniosek o wniesienie środka zaskarżenia, stwierdzając, że odrzucenie dalszego dochodzenia przez sędziego policyjnego nie może być racjonalnie uznane za stronnicze działanie sędziego.
3. Ocena
3.1. Artykuł 512 Kodeksu postępowania karnego stanowi, że każdy z sędziów rozpatrujących sprawę może zostać zaskarżony na wniosek oskarżonego lub prokuratury na podstawie faktów i okoliczności, które mogłyby zaszkodzić bezstronności wymiaru sprawiedliwości.
3.2. W ramach procedury odwoławczej izba odwoławcza bada, czy bezstronność sędziego doznaje uszczerbku. Sędzia jest uważany za bezstronnego do czasu stwierdzenia, że jest inaczej. Ten ostatni może zostać uznany za istniejący, jeśli z jego wyroku skazującego lub zachowania
osobiste uprzedzenia w stosunku do strony w sporze. Ponadto, osoba występująca w sporze może odnieść wrażenie, że sędzia jest stronniczy. Punkt widzenia strony procesu jest tu ważny, ale nie odgrywa decydującej roli. Czynnikiem decydującym jest to, czy obawa przed stronniczością jest obiektywnie uzasadniona. W przypadku stwierdzenia stronniczości lub uzasadnionego domniemania stronniczości, naruszona zostaje bezstronność sądowa. Izba odwoławcza oceni wniosek o odwołanie na podstawie wyżej wymienionych kryteriów.
3.3. Decyzje sędziego o skierowaniu sprawy karnej na inne forum oraz o przeprowadzeniu dalszego dochodzenia, bez względu na to, czy zostaną one przyznane, są decyzjami tymczasowymi. Sama decyzja sądowa (tymczasowa) może, ze względu na zamknięty system środków odwoławczych, nigdy nie stanowi podstawy do sprzeciwu: sprzeciw nie jest ukrytym środkiem odwoławczym. Izba odwoławcza nie ma prawa decydować o prawidłowości (tymczasowej) decyzji ani o braku decyzji. Orzeczenie to jest zastrzeżone dla sądu, który jest odpowiedzialny za rozpatrzenie sprawy w przypadku zastosowania środka prawnego. Odpowiadając na pytanie, czy i w jakim zakresie odnosi się to również do rozumowania decyzji (tymczasowej), punktem wyjścia musi być to, że zamknięty system środków odwoławczych również sprzeciwia się temu, że takie rozumowanie może stanowić podstawę do zaskarżenia, nawet jeśli dotyczy rozumowania nieprawidłowego, niezrozumiałego, niedostatecznego lub uznanego za zbyt krótkie lub z powodu braku uzasadnienia. Inaczej jest tylko wtedy, gdy rozumowanie wyroku (tymczasowego) w świetle wszystkich okoliczności sprawy i mierzone według obiektywnych kryteriów – na przykład poprzez sformułowanie użyte w uzasadnieniu – może być rozumiane jedynie jako oznaka stronniczości sądu, który go wydał.
3.4. Izba odwoławcza musi zatem ocenić, czy wyjątkowa sytuacja jest taka, że rozumowanie decyzji sędziego sądu policyjnego odrzucającej wnioski skarżącego ma taki charakter, że nie może być interpretowane w żaden inny sposób niż jako wyraz stronniczości w stosunku do skarżącego. Nie jest oczywiste, że taka sytuacja ma miejsce, nawet w świetle treści pisma i załączników skarżącego z dnia 20 listopada 2018 r. Izba odwoławcza uzna zatem wniosek o wniesienie środka zaskarżenia za bezzasadny.
4. Decyzja
Komnata wyzwań:
4.1. uznaje wniosek o wniesienie środka zaskarżenia za bezzasadny.
4.2. nakazuje urzędnikowi izby odwoławczej przekazanie tej decyzji skarżącemu, zaskarżonemu sędziemu, innym zainteresowanym stronom, jak również prezesowi tego sądu oraz prezesowi wydziału karnego, rodzinnego i ds. wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich tego sądu.
4.3. ustala, że postępowanie wnioskodawcy z prokuratorem nr 16.659070-18 musi być kontynuowane w stanie, w jakim znajdowało się w chwili zawieszenia z powodu wniosku o zaskarżenie.
Decyzję tę podjęli przewodniczący C.A. de Beaufort, G.J.J.M. Essink i R.M. Berendsen, jako członkowie izby odwoławczej, wspierani przez rejestratora K.F. van Dam i ogłoszeni publicznie w dniu 7 grudnia 2018 r.
urzędnik przewodniczący
Od tej decyzji nie przysługuje odwołanie.
