Ulerika Zena
geboren: 1987
gewurgd: 13 maart 2003
Woonplaats: Kusterdingen bij Tübingen
Herkomst: Albanië/Kosovo
Kinderen: geen (ze was pas 16 jaar oud)
Dader: haar vader Latif (ten tijde van het misdrijf 42 jaar)
Ulerika kwam als tweejarige in 1989 met haar ouders naar Duitsland. Ze groeit op in de buurt van Tübingen, is goed geïntegreerd en wordt zelfs tot schoolhoofd gekozen. Haar vader Latif ziet zijn familie-eer bezoedeld door haar westerse levensstijl. De verwarmingsmonteur is niet religieus, maar zeer traditioneel en patriarchaal ingesteld. Wanneer zijn oudste dochter verliefd wordt op Mirsad (die een Albanese vader heeft maar "slechts" een Bosnische moeder), wordt haar vader gek en wurgt hij haar in de kelder van zijn huis. Hij gooit het lichaam in een steengroeve vijver. Later verklaart de moeder Hanife dat zijn rassenhaat ook de oorzaak van de moord was.
De volgende ochtend geeft de vader zijn dochter als vermist op en vertelt de politie een grof ontvoeringsverhaal. Hij houdt het echter niet lang vol en bekent de moord.
Hij beweert ook dat het net zo goed zijn vermeende ontrouwe vrouw had kunnen treffen. Rassenhaat werd blijkbaar vergezeld met haat tegen emancipatie en vrijheid.
Retrospect: Ulerika's moeder Hanife was op 16-jarige leeftijd in Kosovo onder dwang uitgehuwelijkt aan een man die zij niet kende. Haar zus was uitgehuwelijkt aan zijn broer. Vanaf het begin slaat Latif zijn vrouw (en waarschijnlijk ook zijn moeder). Toen ze 18 was, kreeg ze haar eerste dochter, Ulerika. Daarna vluchtte de familie naar Duitsland. Daar volgt Hanife een taalcursus - tegen de wil van haar man, die nooit Duits leert. Later zoekt ze een baan, eerst bij een bakker, daarna in een bejaardentehuis. Hoe onafhankelijker ze wordt, hoe harder haar man haar mishandelt. Maar zij gaat niet scheiden omdat hij dreigt haar en de dochters dan te doden.
Maar na de moord op Ulerika gaat Hanife na een gewelddadig huwelijk van 18 jaar van hem scheiden. Ze neemt haar meisjesnaam Gashi aan en verhuist met haar drie jongere dochters naar een andere plaats. In januari 2005 wordt haar boek: Mijn pijn draagt jouw naam gepubliceerd.
De vader wordt in december 2003 veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf wegens moord met onedele motieven. Terwijl hij nog in de gevangenis zit, dreigt hij zijn ex-vrouw en dochters te laten vermoorden door een huurmoordenaar. Bovendien zou zijn Albanese familie nu "zorgen" voor Ulerika's vriend Mirsad. Zijn beroep wordt verworpen. Als hij weer uit de gevangenis komt, vormt hij op elk moment een bedreiging voor zijn ex-vrouw en vooral zijn dochters. Volgens het Albanese gewoonterecht, de Kanun, is hij hoe dan ook onschuldig: een vader heeft het recht zijn kinderen te doden. Sommige familieleden die ook in Duitsland wonen, zien dat ook zo en hebben openlijk medelijden met hem.
