Eerwraak verhaal: Arife (2010) - Investigate Honor Killing

Arife
geboren: 1967
neergestoken: 11 september 2010
Woonplaats: Oberhausen
Herkomst: Turkije
Kinderen: 3 kinderen (12-24 jaar)
Dader: haar echtgenoot (ten tijde van het misdrijf 45 jaar)

Aan de vooravond van het misdrijf is er een telefoongesprek tussen Arife's man en een familielid in Turkije. Hij eindigt het met "Ik zal doen wat gedaan moet worden". Om 5:30 de volgende ochtend, steekt hij zijn vrouw neer. Ze sterft in het appartement. De oudste zoon is getuige van de misdaad en probeert eerste hulp te verlenen. Vermoedelijk belt hij dan de ambulance en de politie. De andere twee broers en zussen zijn ook in het appartement, maar slapen nog. De dader is gearresteerd.

In de rechtszaal geeft de dader drie verschillende versies van het misdrijf (alcohol, zelfverdediging, enz.). Uit de sporen op de plaats van het misdrijf blijkt echter dat de man zijn vrouw door het appartement dreef en telkens opnieuw stak. De arrondissementsrechtbank van Duisburg veroordeelde hem in juli 2011 wegens doodslag tot 11 jaar gevangenisstraf.

De namen van de betrokkenen zijn niet bekend, evenmin als de antecedenten. In de rechtbank verschijnt echter het opgeroepen familielid uit Turkije. Deze geruststelling over de familie, de planning van de daad en de houding van de dader, hij was quasi verplicht tot de daad ("zal doen wat gedaan moet worden") wijzen op een eremoord. Vermoedelijk wilde Arife zich uit de relatie bevrijden. Maar er is niets over te vinden. Alle aanwijzingen worden op prijs gesteld.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.