Eerwraak verhaal: Fadia H. (2000) - Investigate Honor Killing

Fadia H.
geboren: 1979
doodgestoken: 3 november 2000
Woonplaats: Celle/Lüneburg
Herkomst: Koerdische Yazidi uit Syrië
Kinderen: geen
Dader: haar broer Rudank H.(ten tijde van het misdrijf 20 jaar)

In 1994 komt Fadia met haar familie uit Syrië naar Celle. Haar ouders laten haar later naar Lüneburg verhuizen voor een opleiding tot farmaceutisch technisch assistente. Daar wordt ze verliefd op een Duitser die drie jaar ouder is. Maar haar familie wil haar dwingen te trouwen met een man uit haar geloofsgemeenschap. Fadia weigert.

Op een dag gaat de jonge vrouw naar haar ouders, mogelijk voor een verhelderend gesprek. Daarna wordt ze op straat doodgestoken door haar 20-jarige broer Rudank. Ze bloedt dood. De zes messteken werden volgens het forensisch medisch onderzoek met grote kracht uitgevoerd.

Desondanks verklaart de broer dat het een ongeluk was en dat Fadia hem eerst aanviel.

Toen het proces in het voorjaar van 2004 eindelijk moet worden geopend, vlucht Rudank naar Syrië, waar hij in 2005 door de politie wordt opgepakt.

In de rechtbank weigeren de dader en de ouders van de dader en het slachtoffer te getuigen. Aangezien de moordenaar destijds 20 jaar oud was, wordt het misdrijf berecht door de jeugdafdeling van de arrondissementsrechtbank van Lüneburg. In november 2005 velt het Hof zijn vonnis: de dader wordt veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf voor de doodslag op zijn eigen zus. Er wordt gezegd dat Rudank de favoriete broer van Fadia was.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.