Eerwraak verhaal: Sengül Obinger (1997) - Investigate Honor Killing

Sengül Obinger
Geboren: 1973
Poging tot moord: 7 augustus 1997
Woonplaats: Neurenberg
Herkomst: Turkije
Kinderen: 1 dochter (4 jaar oud ten tijde van het misdrijf)
Dader: Rasit D., haar echtgenoot (26 jaar)

Sengül is geboren in Neurenberg. Nog voor ze 18 wordt, zoeken haar ouders een echtgenoot voor haar in Turkije. Rasit, een ver familielid, komt naar Duitsland en mishandelt zijn vrouw vijf jaar lang. Uit het huwelijk is een dochter geboren.

Sengül slaagt er niet in haar middelbareschooldiploma te halen en wordt kapster volgens de wens van haar vader. Maar zij zet haar opleiding voort en werkt als personeelsmanager en voor een belastingconsulent. Haar man wordt nog jaloerser en slaat haar en hun dochter. Sengül vlucht verschillende keren naar een vrouwenopvang.

Sengül wil scheiden vanwege de gewelddadige uitspattingen. Rasit slaat haar in elkaar op straat voor het kantoor van de advocaat. Daarna vlucht hij naar Turkije. Daar krijgt hij van zijn familie een pistool.

Op 7 augustus 1997 bestormt Rasit de flat van Sengül's ouders. Hij schiet op zijn dochter, zijn vrouw, zijn schoonzus en zijn schoonvader. De laatste slaagt erin hem met een bijl te verjagen. Rasit pleegt daarna zelfmoord.

Als gevolg van de mishandeling blijft Sengül's dochter lichamelijk en geestelijk gehandicapt. Later trouwt Sengül opnieuw en krijgt een zoon. De Süddeutsche Zeitung schrijft dat ze nu rechten wil gaan studeren.

In 2011 verschijnt haar autobiografie Löwinnenherz.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.