Amir (Aaamir) komt eind 2015 vanuit Afghanistan naar Duitsland en vraagt asiel aan. Hij woont in Schorndorf bij Stuttgart. In de nacht van 15 juli 2018 betreedt hij het huis van zijn ex-vriendin. Hij heeft een mes bij zich.

De ex-vriendin is 19 jaar oud en een paar weken eerder van hem gescheiden. Ze is niet thuis. De vader hoort verdachte geluiden en wil het raam sluiten. Amir steekt hem neer en vlucht. De moeder belt de noodarts, de vader komt naar de kliniek, ondergaat een spoedoperatie en overleeft.

Onmiddellijk na het plegen van het misdrijf wordt een onderzoek ingesteld. Een paar uur later wordt Amir onderzocht en gearresteerd in zijn appartement in Schorndorf. Na 10 uur heeft het Openbaar Ministerie in Stuttgart hem vrijgelaten. Hier de uitlegpoging van een journalist:

Zoals de zaken er nu voorstaan, is het uiteindelijk de wetgever die de verantwoordelijkheid draagt. Het bepaalt dat een aanhoudingsbevel alleen mag worden uitgevaardigd in geval van een dringend vermoeden. "Dringend" betekent dat u bewijs nodig heeft. Het gevaar van onderduiken alleen is niet genoeg. Burgers in Duitsland mogen zich gelukkig prijzen dat dit het geval is. Als een eenvoudige eerste verdenking zou volstaan om iemand in hechtenis te nemen - dan zou men niet langer over sociale huisvesting in Duitsland hoeven te praten, maar over de bouw van gevangenissen.

Een leuke uitleg. Amir was waarschijnlijk al eerder opgemerkt door de politie. Een paar dagen later wordt er openlijk naar hem gezocht. Hij is ondergedoken, zijn asielstatus is onduidelijk. De familie van het slachtoffer krijgt politiebescherming.

Eind juli wordt de dader gearresteerd in Brussel.

Luttele opmerking: Men kan zich afvragen of dit een eerwraak is of alleen de nevenschade van een mislukte poging tot eerwraak. Of Amir viel de vader aan omdat hij hem de schuld gaf van het mislukken van zijn relatie. Michael is niet de echte naam van de vader. Zijn beroep is vermeld als ondernemer.