Volgens de beschikbare statistieken en volgens de Verenigde Naties worden jaarlijks naar schatting 5000 eremoorden gemeld in verschillende landen. In tegenstelling tot wat sommigen denken, blijven deze moorden niet beperkt tot landen als Iran, Pakistan, India, Turkije, Egypte, Syrië, enz., maar komen ze ook voor in landen als Denemarken, Zweden, Duitsland, Noorwegen, Nederland, Groot-Brittannië, Canada, de Verenigde Staten, en andere.
Momenteel zijn de gerapporteerde cijfers om diverse redenen veel lager dan de werkelijke cijfers; Hier volgen er enkele:

Valse meldingen rondom eremoorden door familieleden en getuigen:

Een aanzienlijk aantal eremoorden wordt vaak gerapporteerd onder andere titels dan moord. In deze gevallen willen de mannen van de familie over het algemeen de vrouwen controleren en beschouwen zij de vrouw of het meisje als hun eigendom, met als gevolg dat de geringste ongehoorzaamheid aan de bevelen, ook al is dit één van de meest natuurlijke rechten van ieder mens, wordt beschouwd als schadelijk voor de familie. Als gevolg van deze gedachten, in naam van verloren reputatie, ijver en vooroordeel, vinden er moorden plaats die worden gerapporteerd als zelfmoord of natuurlijke dood in samenwerking met andere getuigen.

De namen van meisjes worden bij de geboorte niet geregistreerd:

In vele landen is het mogelijk, om verschillende redenen, dat de namen van dochters niet worden geregistreerd bij de geboorte. Op het platteland en in afgelegen gebieden in Ecuador en Kenia bijvoorbeeld is de afstand tot de overheidskantoren een van de grootste belemmeringen voor de registratie van kinderen bij de geboorte. In Bangladesh moeten gezinnen een vergoeding betalen om zich te laten registreren en een geboorteakte te krijgen, wat een kleine barrière vormt voor arme gezinnen. In Kameroen moeten moeders twee getuigen hebben als ze hun kinderen willen laten registreren. Doordat de namen van meisjes bij de geboorte niet worden geregistreerd, blijven hun leven en overlijden buiten de statistieken.

Samenwerking van de politie met de familie van het slachtoffer:

De medewerking van de politie en de manipulatie van gebeurtenissen op de plaats van het misdrijf bij de rapportage is een andere reden die de toegang tot de ware statistieken van eremoorden verhindert. Volgens sommige vrouwenrechtenactivisten geeft de politie in sommige gevallen geen toestemming voor een autopsie, waardoor het voor de familie gemakkelijker is om de natuurlijke dood van het slachtoffer te melden.