Eerwraak verhaal: Cevide Secen (2010) - Investigate Honor Killing

Cevide Secen
geboren: 1972
neergestoken: 14 mei 2010
Woonplaats: Hof
Herkomst: Turkije
Kinderen: 1 jongen, 1 meisje (op het moment van het misdrijf 17 jaar, 5 jaar)
Dader: haar echtgenoot Bulent S. (44 jaar)

Cevide (geboren Yildrim) werkt als een kleermaker. Ze is onder dwang getrouwd met een man uit Turkije. De twee hebben twee kinderen.

Bülent is een gelegenheidsarbeider. Omdat hij zijn vrouw mishandelt, scheidt zij in het voorjaar van 2009 en krijgt zij in januari 2010 van de rechtbank een contactverbod. Bülent wordt zware mishandeling ten laste gelegd. Toch blijft hij zijn vrouw lastig vallen. Hij bedreigt ook haar broer en zijn kinderen.

Op 14 mei 2010, overvalt hij haar als ze thuiskomt van haar werk. Cevide probeert te ontsnappen maar valt op de grond. Voor de ogen van haar twee kinderen, steekt Bulent haar neer met een keukenmes. De spoedarts kan niet meer helpen. De dader vlucht, maar wordt kort daarna gearresteerd.

In mei begint het proces bij de arrondissementsrechtbank van Hof. In de tenlastelegging staat dat Bülent had ingezien dat zijn vrouw een succesvol leven leidde zonder hem en van hem zou gaan scheiden. Daarop besloot hij haar te vermoorden. Bülent weigert aanvankelijk te getuigen, maar laat via een tolk weten dat hij het Duitse rechtssysteem niet aanvaardt. Later beweert hij dat hij onschuldig is, maar hij spreekt over een filmtraan.

In juni 2011 wordt Bülent veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Als motief wordt in het vonnis genoemd dat de dader met de moord zijn onbeperkte eigendomsrecht wilde aantonen.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.