Eerwraak verhaal: Gönül (Gülcan) Karabey (2005)

Gönül (Gülcan) Karabey
Geboren: 1985
doodgeschoten: 13 juni 2005
Woonplaats: Dotzheim/Wiesbaden
Herkomst: Turkije
Kinderen: geen
Dader: haar oudste broer Ali (24 jaar op het moment van het misdrijf), kwam naar Duitsland toen hij 11 jaar oud was, Duits staatsburger sinds 2005

Gönül (in sommige berichten wordt zij Gülcan genoemd) Karabey is in Turkije geboren en kwam op zesjarige leeftijd naar Duitsland. Op 16-jarige leeftijd wordt ze uitgehuwelijkt op het Turkse consulaat. Later vertrekt de Turkse echtgenoot naar Italië, zodat het huwelijk niet kan worden ontbonden.

Op twintigjarige leeftijd wordt Gönül verliefd op een 28-jarige Duitser. In het begin lijken haar ouders het niet erg te vinden. Later verstoten ze hun dochter. Er zijn getuigenverklaringen waaruit blijkt dat Gönül bang was dat haar ouders haar wilden dwingen opnieuw te trouwen in Berlijn. Haar broer Ali vraagt haar om er over te praten.

Aangezien Gülcan tijdelijk in het tuinhuis van de familie van haar Duitse verloofde verblijft, nodigt zij hem daar uit. Haar verloofde wacht vlakbij, hopend op een verzoenend resultaat.

Maar nadat hij koffie heeft gedronken, schiet de 24-jarige Ali zijn zus neer. Hoewel hij zelf een Duits paspoort heeft, is hij tegen haar relatie met een Duitser.

Laat op de avond geeft hij zichzelf aan bij de politie nadat hij op de radio heeft gehoord dat hij gezocht wordt. Ali Karabey heeft een strafblad voor mishandeling. In september 2006 wordt hij veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf (zonder bijzondere ernst van schuld).

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.