Eerwraak verhaal: Gülsen (2010) - Investigate Honor Killing

Gülsen
geboren: 1982
neergestoken: 29 juni 2010
Woonplaats: Berlijn-Reinickendorf
Herkomst: Turkije
Kinderen: 3 zonen (ten tijde van het misdrijf 7,8,9 jaar) en 1 dochter (8 maanden)
Dader: haar echtgenoot Faricin of Fahrettin M. (op het moment van het misdrijf 34 jaar)

Faricin/Fahrettin is een mecanicien, werkt niet en heeft een strafblad voor enkele geweldsdelicten. Buren beschrijven zijn huwelijk met Gülsen als niet gelukkig. Vermoedelijk, wil ze scheiden van haar man. Ze geeft hem immers twee keer aan, maar verschijnt vervolgens niet voor verhoor. Ze zeggen dat hij haar opsluit. Een keer komt ze zwaar mishandeld naar het ziekenhuis.

Gülsen wordt sinds 29 juni 2010 als vermist beschouwd. Haar ouders geven het aan bij de politie. Faricin/Fahrettin belt de ouders van zijn vrouw, zegt dat hij niet weet waar Gülsen is en of de ouders voor de kinderen kunnen zorgen.

Al bijna acht weken later, op 22 augustus, ontdekken voorbijgangers een plastic zak in de rivier de Spree. Daarin vindt de politie het lichaam van Gülsen, 15 keer gestoken in de rug, borst en hals. Haar man is gearresteerd op grond van een sterke verdenking. Spaden en pikhouwelen zijn in zijn auto gevonden.

In maart 2011 begint het proces bij de arrondissementsrechtbank Berlijn-Moabit. Daar getuigt de vader van de overledene dat Gülsen een echtscheiding had aangevraagd, die op 30 juni zou zijn ingegaan. Volgens de vader kon zijn schoonzoon dit niet accepteren. In april wordt Fahrettin veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf voor moord.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.