Eerwraak verhaal: Mirko (2008) - Investigate Honor Killing

Mirko
Geboren: 1987
Poging tot moord: 20 juli 2008
Woonplaats: Bernkastel-Kues / Albstadt
Herkomst: voormalig Joegoslavië
Kinderen: geen
Dader: de vader van zijn vriendin (ten tijde van het misdrijf 61 jaar, al 40 jaar in Duitsland)

Mirko is waarschijnlijk een Serviër uit Kosovo. Via internet ontmoet hij de 17-jarige Adea en is twee jaar stiekem samen met haar. Adea woont met haar gezin in Albstadt bij Stuttgart. De twee praten over het huwelijk. Maar Adea's Albanese familie is er tegen. Daarom brengt Mirko zijn vriendin naar zijn familie in Kues aan de Moezel.

Adea's familie geeft haar als vermist op, en dus moet het jonge stel naar de politie. Terwijl ze buiten het politiebureau staan, komen 5 van Adea's familieleden aanrijden. Ze proberen haar in de auto te sleuren. Haar vader steekt Mirko meerdere malen en dreigt hem te vermoorden. Eén steek mist net zijn nier.

Er wordt een arrestatiebevel tegen de vader van de jonge vrouw uitgevaardigd wegens poging tot doodslag. Hij is slotenmaker en heeft naast Adea nog 3 (of 5) andere, volwassen kinderen.

In de rechtszaal wordt duidelijk dat degenen die bij de misdaad betrokken zijn, niet veel op hebben met de Duitse wetten. Niet alleen werd het misdrijf gepleegd vlak voor een politiebureau. Zowel dader als slachtoffer getuigen dat de zaak "normaal" was. Een advocaat suggereert onder meer per fax dat het slachtoffer zijn zaak wil laten vallen als de vader instemt met het huwelijk.

In februari 2009 wordt de 61-jarige door de arrondissementsrechtbank van Trier veroordeeld tot een gevangenisstraf van 4 jaar en 3 maanden. De rechter ziet het motief in de bloedwraak. De jonge vrouw moet waarschijnlijk onderduiken. De echte namen van de betrokkenen zijn niet bekend.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.