In het najaar van 2016 komen Mehe en Murad als asielzoekers uit Irak. Ze wonen met een dochter en 2 zonen in een familiehuis in Syke bij Bremen.

Op 23 april 2017 wurgt Murad zijn partner voor de ogen van de kinderen. Dan wendt hij zich tot de politie. De kinderen worden verzorgd door het Bureau voor jeugdzorg, later door het tehuis.

Er is nog niets bekend over het motief. Waarschijnlijk wilde ze scheiden. Waarschijnlijk wilde hij niet accepteren dat zijn vrouw in Duitsland meer rechten heeft dan in Irak.

De handeling voor de kinderen is een teken, en is vooral een waarschuwing aan de dochter.

In september begint het proces tegen de doodslag bij de rechtbank van Verden. De Yezidi dader wordt in sommige artikelen ook wel Kaire M. genoemd. Zijn vonnis in november was 11 jaar gevangenisstraf voor doodslag.

De Pakistaan Shahjahan komt in december 2015 naar Duitsland. Hij vraagt asiel aan, de procedure wordt in december 2016 gestaakt vanwege zijn gebrek aan medewerking en uitzetting wordt in januari 2017 bevolen. De gedaagde zal later voor de rechtbank beweren dat hij hier niets van wist. Hij ontmoet The, die 12 jaar ouder is. Ze heeft een 20-jarige zoon, werkt in een Vietnamees restaurant en kan een Duits paspoort hebben (bijvoorbeeld omdat ze uit een Vietnamees DDR gastgezin komt, maar de zaak is onduidelijk).

Op 21 april 2017 vindt een vriend The's lijk en belt de politie. Een internationaal arrestatiebevel wordt uitgevaardigd tegen de Pakistaanse partner. Een paar dagen later wordt de dader gearresteerd in een trein in Oostenrijk. In mei wordt hij uitgeleverd aan Duitsland.

In april 2018 begint het proces voor de arrondissementsrechtbank Dresden. Als doodsoorzaak worden zeven steekwonden genoemd. Vervolgens beplakte de dader de neus en mond van het slachtoffer. Ze stierf aan de gevolgen van ademnood en bloedende shocktoestand. De dader wil niets zeggen over hoe hij de vrouw ontmoette en hoe de relatie verliep. Wat de verdenking kon voeden dat het meer om zijn verblijfsvergunning ging. De dader wil zo snel mogelijk uit de gevangenis naar zijn thuisland Pakistan worden gedeporteerd, zegt hij voor de rechtbank.

Dit geval is geen eerwraak. Het is het verhaal van een vervorming - een eremisdaad. Het Openbaar Ministerie zal later spreken over een abstract levensgevaar.

Het huwelijk van Moon was in Bangladesh. Over de omstandigheden is niets bekend behalve dat de vrouw 17 jaar jonger is dan haar man.

Het huwelijk is gewelddadig. Op 18 april 2017 verwarmt de vader de olie op het fornuis tot het borrelt. Dan pakt hij zijn vrouw aan haar haren van achteren, trekt haar hoofd naar achteren en giet de olie op haar gezicht - voor de twee zonen. De oudere broer belt de ambulance.

Het proces begint in november bij de regionale rechtbank van Frankfurt. De vrouw getuigt niet. Men kan ervan uitgaan dat zij onder druk is gezet.

In december wordt de dader veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf wegens mishandeling en poging tot ernstige mishandeling. De rechter zegt tegen de dader: "Uw houding is afschuwelijk en onmenselijk, zoals we het maar zelden hebben meegemaakt in de strafrechtbank."

De man wordt vermoedelijk voortijdig uit de gevangenis vrijgelaten en vormt dan weer een gevaar voor zijn vrouw. Misschien is dat de reden waarom ze niet wilde getuigen. De juiste namen van de deelnemers zijn niet bekend.

Op Goede Vrijdag 2017 is Ira op weg naar een familiefeest met haar man en hun volwassen zoon. Kort voor de aankomst trekt de man haar uit de auto, slaat op haar hoofd en vlucht het bos in.

De zoon rijdt de zwaar gewonde moeder naar huis of naar familieleden. Daar worden de hulpdiensten opgeroepen. Ira komt naar het ziekenhuis met ernstige hoofd- en gezichtsletsels.

Er wordt gezegd dat Ira in Erlenberg/Miltenberg (Neder-Frankenland) woont, de man in Sinsheim bij Heidelberg. Ze zijn dus waarschijnlijk gescheiden. Misschien vertelde ze hem dat ze een echtscheiding wilde, en dat hij dat niet wilde accepteren. Misschien is de zoon niet direct naar het ziekenhuis gegaan om zijn vader te beschermen.

Ira's echte naam is niet bekend, ook niet of er meer kinderen bij betrokken zijn. Ten aanzien van de oorsprong van de dader wordt alleen "zuidelijke verschijning" genoemd.

De dader vlucht, er wordt landelijk, later internationaal naar hem gezocht. De volgende nacht wordt de dader gevangen en gedood door een trein voor het hoofdstation van Darmstadt. Of het een zelfmoord of een ongeval is, is niet bekend.

De Egyptische familie van vier woont al meer dan een jaar in een appartementencomplex in Mainz. De ene dochter is 12 jaar oud, gaat naar het gymnasium, de andere naar de kleuterschool.

Op Paaszondag 2017 steekt de vader de moeder neer. Ze sterft nog in het appartement. Een ander echtpaar (44 en 45 j.) is ook ernstig gewond en gaat naar het ziekenhuis. De dochters waren tijdens de misdaad bij de buren.

De asielaanvraag van het gezin werd eerder afgewezen. De kerk verzamelde handtekeningen omdat de familie goed geïntegreerd was, wat waarschijnlijk geldt voor de vrouw en dochters. Sina is niet de echte naam van de vrouw.

In oktober begint het proces voor het regionale gerechtshof van Mainz. In dezelfde maand wordt er een onderkomen in de psychiatrie geregeld.

Anna is verpleegster en wordt gestalkt door haar ex-vriend. In maart 2017 krijgt hij een contactverbod, maar hij intimideert haar toch. De politie spreek over het gevaar. De rechtbank van Aschaffenburg breidt het contactverbod niet uit.

Op 9 april stak hij in zijn BMW zijn ex-vriendin in de hals met een mes. Waarschijnlijk wil hij het lichaam achteraf verbergen, maar hij krijgt een ongeluk. Getuigen bellen 112. Er is een woordenwisseling tussen de reddingswerkers en de dader. Dan gooit de dader zichzelf van de Haseltabrug af.

Het is moeilijk deze zaak te doorgronden. Ze zijn allebei dood, en alleen zij konden ons vertellen wat er gebeurd is. In dit opzicht kan men slechts vaag een eergerelateerd motief vermoeden. Bijvoorbeeld, het stalken en snijden in de hals kunnen dit suggereren.

Later wordt gezegd dat de dader heeft gestotterd "mes mes" naar de arts-assistent in noodgevallen. Dit kan mogelijk wijzen op een Pakistaanse achtergrond, misschien ook wel Syrisch. Al het andere is mogelijk. We zijn blij met alle aanwijzingen.

Farah zit op de grond met een kind. Haar man slaat haar van achteren met een hamer. De gezamenlijke 15-jarige zoon weerhoudt de vader van verdere activiteiten.

In september 2017 zijn er veel tranen voor de rechtbank van Krefeld. De aanklacht is een poging tot moord. De vrouw beweert dat ze haar man heeft vergeven. De arrondissementsrechtbank van Krefeld zou hem moeten vrijlaten. De zoon zegt dat zijn vader zijn moeder niet wilde doden. Voor het overige weigert hij te getuigen. Ook de dader maakt gebruik van zijn recht om te weigeren te getuigen.

In september wordt de dader veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf voor een moordpoging en het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Het vonnis bevat de reden dat hij bijzonder aansprakelijk is vanwege de taalproblemen. Farah is niet de echte naam van de vrouw.

Ara en haar man wonen niet in een vluchtelingenopvang, maar in een flat in Leipzig-Paunsdorf. In de nacht van 4 op 5 april stak hij haar met een mes in de hals, zoals bij een slachting, voor de ogen van haar 2 kleine kinderen.

Ara sleept zichzelf ernstig gewond het trappenhuis in, buren bellen de politie. De dader wordt gearresteerd. De kinderen komen naar de kinder- en jeugdalarmdienst.

Er kan worden aangenomen dat de relatie al gewelddadig was. Ara wilde waarschijnlijk scheiden en realiseerde zich dat ze hulp kon krijgen in Duitsland. Haar man zou dat niet accepteren. Ara is niet de echte naam van de vrouw.