Eerwraak verhaal: Anna (2010) - Investigate Honor Killing

Anna
geboren: 1974
neergestoken: 25 maart 2010
Woonplaats: Gelnhausen (bij Hanau)
Herkomst: Roemenië
Kinderen: geen
Dader: haar gescheiden echtgenoot Viktor (op het moment van het misdrijf 40 jaar)

Viktor en Anna verlaten hun Roemeense vaderland in 1996 en 1998 als late hervestigers en komen naar Gelnhausen in Hessen. In 1999 trouwen ze. Hij werkt voor een auto-leverancier, zij als serveerster.

Na tien jaar gaan de twee scheiden. Mogelijk drinkt Viktor. Anna heeft een nieuwe vriend. In de rechtbank werd Viktor geciteerd toen hij zei: "Als ik haar niet kan krijgen, mag niemand haar hebben."

Zes weken nadat Anna is verhuisd, belt Viktor haar op en dreigt haar te vermoorden. Hij rijdt dan naar haar appartement. Daar ontmoet hij ook de 39-jarige nieuwe vriend. Hij steekt hem neer en verwondt hem ernstig. Daarna steekt hij zijn vrouw neer met 15 messteken. De laatste van die sneedt haar halsslagader door. Zelfs het hof spreekt van een brute executie. Hij had zijn vrouw "letterlijk afgeslacht". Het had eruit gezien "als in een slachthuis".

Buren waarschuwen de politie. Voor een winkel aan de overkant, wacht Viktor rustig op zijn arrestatie. De regionale rechtbank van Hanau veroordeelt hem in oktober 2010 tot een levenslange gevangenisstraf. Bijzonder detail: Anna's familie laat in de rechtszaal met tranen en gebaren van tederheid zien hoe zij achter de dader staat. Niemand kan dit verklaren. Het is mogelijk dat de dader en het slachtoffer van dezelfde clan zijn.

Wat is eerwraak?

Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:

weigert mee te werken aan een gearrangeerd huwelijk.
de relatie wenst te beëindigen.
het slachtoffer was van verkrachting of seksuele aanranding.
werd beschuldigd van het hebben van een seksuele relatie buiten het huwelijk.

Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije.