Contact
Hartelijk dank voor uw donatie
|
Uw steun aan onze organisatie wordt zeer op prijs gesteld. |
Laatste Berichten
Eerwraak verhaal: Sashu (1985)
Eerwraak verhaal
geboren:
doodgestoken: 11 augustus 1985
Woonplaats: Kassel
Herkomst: Eritrea
Kinderen: Sashu en haar man hadden verschillende kinderen uit hun beide eerste huwelijken, plus twee kinderen samen: een jongetje en een meisje van 3 dagen oud
Dader: haar echtgenoot Hangambes Tesfamicael (44 jaar ten tijde van het misdrijf)
Sashu en Hangambes Tesfamicael wonen in een kleine Eritrese kolonie in Kassel. Beiden hebben kinderen uit hun eerste huwelijk, plus een zoon samen. Er zijn enorme huwelijksproblemen. Tesfamicael beschuldigt zijn vrouw van prostitutie, zegt een krant, wat waarschijnlijk betekent dat hij haar een hoer noemt. In de zomer van 1985 vlucht ze naar een opvangtehuis voor vrouwen.
Een Eritrese raad komt bijeen en dringt er bij Sashu op aan om naar haar man terug te keren.
De bemiddelaars houden zich niet bezig met het huiselijk geweld, maar met de vraag of Sashu contacten had met mannen in Soedan. Daar was zij naartoe gevlucht voordat haar man haar Duitsland binnenhaalde.
Voordat de raad weer bijeenkomt, bevalt Sashu in het stadsziekenhuis van haar dochter. Drie dagen later bezoekt Tesfamicael haar en steekt haar elf keer met een keukenmes.
De arrondissementsrechtbank in Kassel veroordeelt de moordenaar tot 15 jaar gevangenisstraf voor moord en aanranding van een andere vrouw in november 1986. De rechter noemt de daad "de meest gruwelijke zaak denkbaar".
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Bronnen:
|
|
Eerwraak verhaal: Malika (1985)
Eerwraak verhaal
geboren: 1973
doodgestoken: 4 augustus 1985
Woonplaats: Frankfurt
Herkomst: Marokko
Kinderen: geen, ze was zelf nog een kind
Dader: haar vader Abdeslam Ben Ayade, 41 jaar oud op het moment van het misdrijf
Malika's vader Abdeslam Ben Ayade komt in 1971 uit Marokko naar Frankfurt. Negen jaar later brengt de Berberse tapijtwever zijn vrouw Mimouna en hun toen zesjarige dochter mee.
De vader begint al snel te drinken en schopt zijn vrouw en dochter het huis uit. Ze vluchten naar de vrouwenopvang. Kort daarna, wordt Ben Ayade dakloos. Zijn vrouw blijft voor hem zorgen vanuit de vrouwenopvang. Toch dreigt hij openlijk haar te vermoorden. Naar verluidt, is de 12-jarige dochter een slet.
Op 4 augustus 1985 ontmoet de vader zijn vrouw en dochter in de stad. Hij dwingt Malika met hem mee te gaan naar het stadsbos, waar hij haar drie keer in het hart steekt. In het bijzijn van getuigen, geeft hij onmiddellijk toe dat hij zijn dochter heeft vermoord. Op de politie maakt hij een ongeïnteresseerde indruk.
Abdeslam Ben Ayade is veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf voor doodslag.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Eerwraak verhaal: Perihan Yakupoglu (1985)
Eerwraak verhaal
geboren: 1959
Gewurgd en doodgeslagen: 22 maart 1983
Woonplaats: Andernach (Rijnland-Palts)
Herkomst: Turkije
Kinderen: geen
Dader: haar vader Abdullah Yakupoglu (ten tijde van het misdrijf 51 jaar)
Abdullah Yakupoglu komt in 1964 als arbeider naar Duitsland en brengt vijf jaar later zijn vrouw en drie kleine dochters mee. De meisjes worden opgeleid tot kapsters. De jongste is toegewijd aan haar vader en trouwt met een Turk die hij heeft uitgekozen.
De twee oudere zussen - Emine en Perihan - willen dit niet. In maart 1980 verlaten de drie zussen het huis in het holst van de nacht. Emine trouwt met haar Duitse vriend. Perihan weigert echter terug te keren of te trouwen. Op 22 maart 1983 doodt de vader zijn dochter op een parkeerplaats in de buurt van Andernach door haar te wurgen en met een hamer op het hoofd te slaan.
Abdullah wordt in april 1984 door de arrondissementsrechtbank in Koblenz veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Twee jaar later wordt de zaak gedocumenteerd in de ZDF-film "Abdullah Yakupoglu: Waarom heb ik mijn dochter vermoord?". In hechtenis wordt hij ziek door kanker en wordt vrijgelaten zodat hij de laatste maanden van zijn leven thuis kan doorbrengen, waar hij sterft.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Bronnen:
|
|
Eerwraak verhaal: Esther (1982)
Eerwraak verhaal
geboren:
doodgeschoten: 9 juni 1982
Woonplaats: Rheinau (Baden)
Herkomst: Slachtoffer: Duitsland; Dader: onduidelijk, asielzoeker
Kinderen: onduidelijk
Dader: haar ex-vriend (52 jaar oud ten tijde van het misdrijf)
In 2015 doet een journalist onderzoek naar moorden in de wijk Ortenau aan de grens met Frankrijk. In zijn lijst staat een enkele zin over het jaar 1982: "Op 9 juni schoot een 52-jarige asielzoeker in Rheinau uit jaloezie zijn voormalige Duitse partner met een pistool dood."
Er is verder niets bekend, zelfs niet de echte naam van het slachtoffer. We zouden blij zijn met alle informatie!
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Eerwraak verhaal: Rinda D. (1981)
Eerwraak verhaal
geboren: 1960
doodgeschoten: 23 juli 1981
Woonplaats: Bietigheim-Bissingen
Herkomst: Turkije
Kinderen: 1 pasgeboren zoon
Dader: haar broer Isa D. (15 jaar ten tijde van het misdrijf)
Op 23 juli 1981 schiet de 15-jarige Isa zes keer op zijn zusje terwijl zij op de kraamafdeling van het Bietigheim Ziekenhuis ligt. Ze sleept zichzelf naar de gang, zakt daar in elkaar en sterft. Een paar uur later wordt de dader gearresteerd.
In juni 1982 begint het proces bij de jeugdrechtbank Heilbronn. Isa getuigt dat hij in Zweden woont, maar opgroeide binnen de Syrisch-orthodoxe minderheid in Turkije. Hij noemt expliciet de eer van zijn familie als reden voor de moord. Zijn zus was een christen, maar de vader van het kind was een moslim.
Isa is veroordeeld tot 4 jaar jeugddetentie wegens doodslag.
In de kroniek van de stad Bietigheim-Bissingen staat op 14 juni 1982 het volgende:
Het moordproces tegen de 15-jarige Turk die in juli 1981 in het ziekenhuis van Bietigheim zijn 21-jarige zuster met 6 pistoolschoten om het leven had gebracht, is voor de jeugdkamer van de arrondissementsrechtbank Heilbronn met gesloten deuren begonnen. Beide broers en zusters hadden veel te lijden gehad van de islamitische Turken wegens hun banden met de Syrisch-orthodoxe christenen en hadden daarom Turkije verlaten. Hij had zijn zuster vermoord, drie dagen na haar bevalling, om "de eer van de familie te redden", omdat zijn zuster zwanger was van een islamitische Turk.
What is an honour killing? |
An honour killing is a murder in the name of honour. If a brother murders his sister to restore family honour, it is an honour killing. According to activists, the most common reasons for honour killings are as the victim:
Human rights activists believe that 100,000 honour killings are carried out every year, most of which are not reported to the authorities and some are even deliberately covered up by the authorities themselves, for example because the perpetrators are good friends with local policemen, officials or politicians. Violence against girls and women remains a serious problem in Pakistan, India, Afghanistan, Iraq, Syria, Iran, Serbia and Turkey. |
Bronnen:
|
|
Eerwraak verhaal: Sevgi I. (2006)
Eerwraak verhaal
geboren: 1982
doodgestoken: 16 november 2006
Woonplaats: Wiesbaden
Herkomst: Turkije
Kinderen: een 4-jarige dochter ten tijde van het misdrijf
Dader: haar gescheiden echtgenoot Tuncay I. (27 jaar), al enkele jaren in Duitsland
Sevgi is geboren in Duitsland en opgegroeid in Wiesbaden. Ze studeert af aan de Realschule en loopt stage als juridisch medewerker. Zij is vermoedelijk op oudejaarsavond 2000/2001 tijdens een vakantie in Turkije uitgehuwelijkt aan een familielid. Tuncay komt naar Duitsland, maar leert de taal nooit. In plaats daarvan - zo wordt gezegd - gokt en drinkt hij. Hun dochter wordt geboren in 2002.
Spoedig wil Sevgi scheiden. Haar man is gewelddadig en komt snel onder de aandacht van de politie. In de herfst van 2006 volgt er een benaderingsverbod zodat Tuncay niet meer bij haar en hun dochter in de buurt mag komen.
Hij houdt zich daar niet aan en moet drie dagen in hechtenis blijven. De verklaring van Sevgi zegt dat ze bang is dat hij haar zal vermoorden. Zij krijgt het verblijfsrecht voor haar dochter.
In november 2006 (d.w.z. terwijl zij nog steeds onder een benaderingsverbod valt) zit Sevgi met haar dochter in een kantoor, mogelijk van haar nieuwe vriend. Tuncay trapt de glazen deur van buitenaf in en doodt zijn vrouw met 10, 16 of 18 messteken voor de ogen van hun vierjarige dochter. Terwijl de moeder doodbloedt, neemt hij het meisje mee en vlucht. Maar Sevgi is nog steeds in staat om een naam van de dader te geven aan de toegesnelde politie. Bovendien zijn er getuigen die hem hebben geobserveerd.
Tuncay vlucht naar het restaurant waar hij als kok werkt. Daar laat hij zijn dochter achter. Later wordt hij gearresteerd in een café in Mainz. Eerst ontkent hij de misdaad. Volgens andere rapporten weigert hij te getuigen. Op een gegeven moment bekent hij, maar beweert zich de misdaad niet te herinneren. Toch zegt hij in een verhoor: "Ik ben er niet blij mee, maar ik ben ook niet bedroefd. Het bezorgde me veel problemen." Zelfs tijdens het proces toont hij geen berouw. Terwijl hij nog in hechtenis is, schrijft hij een brief aan zijn vader, waarin hij zegt dat zijn vrouw de straf heeft gekregen die ze verdiende.
Tuncay wordt in juli 2007 veroordeeld tot veertien jaar gevangenisstraf wegens doodslag. De verdediging gaat in beroep bij het Federale Hooggerechtshof. De dochter wordt in een pleeggezin geplaatst. Als haar vader vrijkomt, zal ze 18 jaar oud zijn (ervan uitgaande dat hij de volledige straf uitzit). Als zij dan niet volgens zijn waarden leeft, kan zij ook in gevaar zijn.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Bronnen:
|
|
Eerwraak verhaal: Sazan Bajez-Abdullah (2006)
Eerwraak verhaal
geboren: 1982
doodgestoken en verbrand: 25 oktober 2006
Woonplaats: München
Herkomst: Noord-Irak / Koerden
Kinderen: één zoon, geboren in 2001, 5 jaar oud ten tijde van het misdrijf, woont nu bij een pleeggezin
Dader: Kazim Mahmud Raschid, haar ex-man, Koerdische Irakees, 36 jaar oud op het ogenblik van het misdrijf en reeds tien jaar in Duitsland
De meeste eerwraakmoordenaars hebben geen schuldgevoel. Voor hen staan de wetten van de clan boven de wetten van de staat. De moordenaar van de 24-jarige Koerdische vrouw Sazan benadrukt zelfs voor de rechtbank dat hij trots is op zijn daad. Enkele uren na de scheiding stak hij in oktober 2006 in München zijn ex-vrouw twaalf keer neer, overgoot haar vervolgens met benzine en stak haar voor de ogen van hun vijfjarige zoon in brand. In de rechtbank zegt hij: "Ik ben erg blij dat ik de misdaad heb gepleegd. Voor mij was het het juiste om te doen. Als men mij er over twintig jaar nog eens naar vraagt, zal ik hetzelfde zeggen." Kazim Mahmud Raschid veracht openlijk het Duitse rechtssysteem. Voor hem is het een vergissing dat vrouwen überhaupt rechten hebben en dat de rechterlijke macht en de autoriteiten deze rechten beschermen.
Het achtergrondverhaal laat zich gemakkelijk raden: De Koerdische vrouw werd in 2000 in het Koerdische Noord-Irak onder dwang uitgehuwelijkt door haar vader (een familielid zegt voor de rechtbank: ze werd verkocht). Ze komt naar Duitsland en wordt jarenlang mishandeld door haar man. Uiteindelijk krijgt ze een straatverbod. Maar hij geeft daaraan geen gehoor en blijft haar lastigvallen en haar post controleren. In de rechtbank schept hij op dat hij haar soms wel driehonderd keer per dag heeft gebeld. Hij neemt echter zelf een Vietnamese minnares, wat hij ook in de rechtbank toegeeft.
Kazim zegt ook dat zijn schoonvader hem opdracht gaf de moord te plegen. Dit zou betekenen dat een vader zijn eigen dochter laat vermoorden omdat zij op de vlucht is voor het misbruik van haar man. Het is niet duidelijk of dit waar is.
Kazim krijgt hiervoor in oktober 2007 levenslang, met een bijzondere schuldigverklaring, zodat hij na 15 jaar niet meer vrij kan komen. Hij aanvaardt het vonnis met een glimlach.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Eerwraak verhaal: Fatma S. (2006)
Eerwraak verhaal
geboren: 1967
doodgestoken: 20 maart 2006
Woonplaats: Hamburg-Eißendorf
Herkomst: Turkije
Kinderen: 2 dochters (7 en 13 jaar oud op het moment van het misdrijf)
Dader: haar man Attila (40 jaar)
Fatma en Attila komen uit dezelfde Turkse provincie en zijn aan elkaar "beloofd" in een soort gedwongen kinderhuwelijk. Eerst verhuist Attila naar Duitsland en werkt als lasser op een scheepswerf. Hij krijgt een Duits paspoort. Rond 1992 verhuist Fatma ook naar Hamburg. De twee hebben twee dochters.
In de slaapkamer van de flat van het gezin steekt Attila op 20 maart 2006 zijn vrouw dood en hakt vervolgens haar hoofd af. Hiermee gaat hij naar een benzinestation en laat de benzinepompbediende de politie bellen. In hechtenis gaat hij tekeer. De twee dochters sliepen op het ogenblik van het misdrijf in hun kamer en werden onder de hoede van het Rode Kruis gesteld.
Deze zaak kan worden gelezen als een psychiatrisch geval. Drugs en psychotrope medicijnen spelen een rol. De artsen hadden de dader echter als ongevaarlijk geclassificeerd.
De zaak kan ook worden gelezen als een eerwraakmoord. Attila was een islamist, hij beledigde vrouwen zonder hoofddoek als ongelovigen. Hij dwong zijn vrouw een hoofddoek te dragen. Als motief voor zijn misdaad beweert hij dat hij wilde scheiden door haar te doden. De rechter sluit hem op in een psychiatrische inrichting.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Eerwraak verhaal: Gülperi B. (2006)
Eerwraak verhaal
Geboren: 1985
Moordcontract: 2006
Woonplaats: Hadamar (bij Limburg/Hessen)
Herkomst: Turkije
Kinderen: geen
Dader: haar vader Emin B. (ten tijde van het misdrijf 45 jaar), Koerdische Turk, sinds 15 jaar in Duitsland
Gülperi's vader beveelt zijn 16-jarige zoon om zijn zus Gülperi te vermoorden. De reden: zij weigert te trouwen met een onbekende neef uit Turkije.
Hoewel de moord niet wordt uitgevoerd, is het verhaal van Gülperi in dit archief terug te vinden. Dat komt omdat het veel typische elementen van een eerwraakmoord heeft, waaronder: Gedwongen huwelijk, opdracht tot moord van de clan, opdracht aan een minderjarige (strafbaar volgens het jeugdstrafrecht), huiselijk geweld, geen respect voor het recht van de jonge vrouw om te leven, geen respect voor de geldende wet. En de moeilijkheden rondom het ondervragen van een clan in de rechtbank.
Gülperi's vader vermeldt zijn beroep als Imam, d.w.z. moslimgeestelijke. Hij kan dit beroep in het verleden in Turkije hebben uitgeoefend. In Duitsland is hij echter werkloos en spreekt hij geen Duits. Hij woont met twee vrouwen en elf kinderen in Hadamar, Hessen.
De Koerd, die al 15 jaar in Duitsland is, wil zijn dochter uithuwelijken aan een neef in Turkije. Tijdens een verblijf in Turkije van Gülperi en haar 16-jarige broer Ruhi (en mogelijk nog twee andere kinderen) zullen in augustus 2006 ringen worden uitgewisseld. Vermoedelijk zullen neef en nicht door een imam getrouwd worden.
Maar de jonge vrouw bedenkt zich en geeft de ring terug. Na hun terugkeer, confronteert de vader de twee. Hij bindt Gülperi vast aan een radiator tot zij, in angst voor haar leven, belooft toch te trouwen met de neef die hij heeft uitgekozen. Vader Emin slaat ook zijn zoon in elkaar. Met een pistool dreigt hij Ruhi te doden als hij zich tegen zijn wensen verzet. De politie wordt erbij gehaald en vindt het geladen pistool achter de bank. Maar de zoon wil geen aanklacht indienen tegen zijn vader.
In oktober 2006 wendt Ruhi zich echter tot een leraar die vervolgens Emin aangeeft. Later komt de zoon in het getuigenbeschermingsprogramma.
Voor de Rechtbank Limburg getuigen de andere broers en zussen ten gunste van hun vader. Gülperi beweert ook dat ze niets wist en niets zag. Emin's "vrouwen" zitten in de rechtszaal met witte hoofddoeken. Op 23 april 2007 wordt de vader veroordeeld tot vijf en een half jaar gevangenisstraf. Hij gaat in beroep, maar het Federale Hof van Justitie verwerpt zijn beroep in oktober 2007.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |
Eerwraak verhaal: Katja Arbia en Marcus (2005)
Eerwraak verhaal
geboren: 1973, 1982
doodgeschoten: 31 december 2005
Woonplaats: Letmathe/Iserlohn
Herkomst: slachtoffer: Duitsland, vermeende dader: Turkije
Kinderen: twee (2 en 11 jaar ten tijde van het misdrijf)
Daders: haar ex-vriend (30 jaar) en zijn twee broers (38 en 43 jaar). De middelste broer Mehmet wordt ervan verdacht de schutter te zijn.
In augustus 2005 maakt Katja het uit met haar vriend, met wie ze vijf jaar had samengewoond. De in de steek gelaten man valt haar dan maandenlang lastig en dreigt haar te vermoorden. Het stel heeft samen een zoon en Katja heeft nog een kind uit een vorige relatie.
In december 2005 vieren Katja, haar nieuwe vriend Marcus (23 jaar) en een neef (19 jaar) oudejaarsavond. Tijdens de viering gaan ze samen de straat op. De dader komt uit het halfduister, scheldt Katja uit en schiet van dichtbij in de hoofden van de drie. Katja en haar vriend sterven, de neef ontsnapt met zwaar hoofdletsel. Hij slaagt er nog in de politie te bellen, maar kan later de dader niet identificeren.
De drie broers Orhan, Necip en Mehmet Sarischan worden gearresteerd in een snackbar in de buurt van de plaats delict. Ze hebben alibi's en worden vrijgelaten. Pas begin april wordt de middelste broer weer gearresteerd. Kruitsporen worden verondersteld zijn schuld te bewijzen. Hij weigert te getuigen. Er wordt echter gezegd dat er al verschillende misdaden zijn gepleegd tussen de families.
Op 10 november 2006 wordt de vermeende dader door de juryrechtbank van Hagen vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. De rechter benadrukt dat er onvoldoende zekerheid is, maar spreekt van een grijs gebied. De advocaat van de ouders van het slachtoffer, die ook aanklagers zijn in de zaak, kondigt aan dat zij in beroep zal gaan.
De ex-vriend, die verdachte blijft, probeert vervolgens de voogdij over hun toen tweejarige zoontje te krijgen. In januari 2008 wees het Federale Constitutionele Hof in Karlsruhe uiteindelijk zijn verzoek af: het kind was destijds indirect getuige geweest van de moord en was erdoor getraumatiseerd. Het ontbrak de vader aan enig gevoel en begrip voor deze traumatisering, zodat hij het kind zeker niet de nodige empathische opvoeding kon bieden. Het kind blijft in een tehuis wonen.
Er is een nieuwe versie van het misdrijf in januari 2008: de drie broers zouden de Duits-Turkse exploitant van een bordeel hebben gechanteerd. Deze laatste had contacten met de Russische maffia en zou in opdracht van de broers daar hebben gemoord.
Wat is eerwraak? |
Een eremoord is een moord in naam van de eer. Als een broer zijn zus vermoordt om de familie-eer te herstellen, is dat een eerwraak. Volgens activisten zijn de meest gebruikelijke redenen voor eerwraak als het slachtoffer:
Mensenrechtenactivisten geloven dat er jaarlijks 100.000 eremoorden worden uitgevoerd, waarvan de meeste niet worden gerapporteerd aan de autoriteiten en een aantal zelfs bewust wordt verdoezeld door autoriteiten zelf bijvoorbeeld omdat de daders goed bevriend zijn met lokale agenten, machthebbers of politici. Geweld tegen meisjes en vrouwen blijft een serieus groot probleem in Pakistan, India, Afghanistan, Irak, Syrië, Iran, Servië en Turkije. |