Manjinder studeert om lerares te worden en werkt in een hamburgerwinkel. Op 9 december 2017 komt ze 's avonds na haar dienst thuis. Ze woont met haar ouders in Hamburg-Billstedt.

Manjinder wordt in haar keuken gestoken. De moordenaar plaatst vervolgens een schijf om een inbraak te vervalsen. Ouders vinden later haar bebloede lichaam op de keukenvloer.

Een week later arresteert de politie een 32-jarige Indiër in zijn appartement. Er wordt gezegd dat hij behoort tot de familie.

In juni 2018 begint het proces bij de rechtbank van Hamburg. De misdaadscène ziet er zo uit: De dader heet Sandeep en woont zonder verblijfsvergunning in Duitsland. Hij beweert vier jaar bij Manjinder te zijn geweest. Op de dag van de misdaad bracht hij haar naar huis. Vermoedelijk verwacht hij een verblijfsvergunning van een huwelijk. Ik neem aan dat er een gevecht over is. Sandeep klopt een pan op het hoofd van de jonge vrouw, verstikt haar tot ze flauwvalt op de grond, en steekt haar dan 11 keer in de hals.

Als het niet zo triest was, zou je moeten lachen: Op 19 december 2017 probeert een 19-jarige Afghaan zijn ex-vriendin in de Havel te verdrinken. Hij duwt haar in het ijskoude water, springt achter haar aan en drukt haar hoofd onder water.

De Afghaan kan niet zwemmen, zodat het meisje zichzelf kan redden naar de kust. De hulpdiensten redden de dader bewusteloos uit het water. Politie onderzoekt poging tot moord.

De dader is sinds 2015 in Duitsland. Het slachtoffer komt uit de Balkan en heeft een Duits paspoort. De juiste naam is niet bekend.

Na 2 maanden in coma sterft de Afghaan in het ziekenhuis.

Amina komt uit Afghanistan en is getrouwd met een neef in Iran door haar ouders op 10-jarige leeftijd. Daar zal zij als schoondochter een soort huisslavenbestaan leiden. De drijvende kracht hierachter is haar schoonvader, de vader van Sattar. Deze familie is een Afghaanse familie die naar Iran gevlucht is.

Amina en Sattar hebben 2 kinderen in Teheran, gaan terug naar Afghanistan, waar nog 2 kinderen geboren worden. In het najaar van 2015 verhuist het gezin naar Duitsland omdat ze op zoek zijn naar een beter leven. Dat dit ook vrouwenrechten omvat, is voor geen van de betrokkenen duidelijk.

Later Sattar zal voor de rechtbank zeggen: "Duitsland is Vrouwenland". Hij accepteert ook niet dat hij zijn kinderen niet mag slaan. Toch emanciperen de kinderen zichzelf. Vrouw en dochter doen hun hoofddoek af, hun moeder volgt een cursus Duits. Later zal ze voor de rechtbank zeggen dat ze alleen in Duitsland heeft geleerd dat niet alle mensen kwaad en gewelddadig zijn.

Op 14 december 2017 wurgt Sattar zijn vrouw tot bewusteloosheid. Het geweld gaat verder dan de gebruikelijke omvang van de klappen. Twee van haar kinderen komen de moeder te hulp, ze kan zichzelf redden door uit het raam te springen.

In juni 2018 begint het proces bij het Landau Regional Court. Hoewel de rechtbank ervan overtuigd is dat Sattar zijn vrouw wilde doden, wordt hij alleen veroordeeld voor gevaarlijke mishandeling: 4 jaar en 3 maanden gevangenisstraf. Amina is niet de echte naam van de vrouw.

Shukriyeh en Najibollah komen in 2010 vanuit Afghanistan naar Duitsland met 2 kinderen. In de herfst van 2017 verhuist de moeder met beide kinderen naar de vrouwenopvang in Hanau. Het echtpaar heeft waarschijnlijk nog meer kinderen, het is onduidelijk waar ze zijn.

Op Sinterklaasavond 2017 duwt de verlaten man een dolk in de hals en borst van zijn vrouw op de openbare weg. Meer dan 40 verwondingen worden later geteld. Shukriyeh gaat naar het ziekenhuis, krijgt een spoedoperatie en sterft.

De dader wordt gearresteerd op de plaats van het misdrijf. In februari 2018 dient het Openbaar Ministerie een aanklacht in tegen de dader wegens moord. Ze zeggen dat de kinderen de in Obhut zijn. In juni wordt de dader veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf door het regionale gerechtshof van Hanau.

Op 6 december 2018 stak de Libanese Samih zijn gescheiden vrouw op de openbare weg in Berlijn-Marienfelde neer. Haar nieuwe vriend komt haar te hulp en wordt ook gestoken. De dader ontsnapt. Beiden komen gewond naar het ziekenhuis en overleven.

Samih wordt gezocht met een Europees arrestatiebevel, vanaf augustus 2018 ook openlijk. Naam en nationaliteit van de slachtoffers zijn onbekend.

Mohammad komt eind jaren '90 uit Syrië naar Duitsland en trouwt snel met Daniela uit Polen, die al een 7-jarig kind heeft. Er zijn nog twee kinderen. Rond 2007 gaan ze scheiden, maar er wordt nog een gezamenlijk kind geboren. Mohammad heeft nog steeds de sleutels van het familieappartement. Het huwelijk is niet beëindigd.

Begin december 2017 komt Mohammad toevallig Daniela en haar nieuwe vriend (ook een Arabier) tegen. Op 5 december wurgde hij haar in haar appartement en belde zelf de politie. Daniela komt naar het ziekenhuis, maar sterft drie dagen later. Haar hersenen waren al zwaar beschadigd. De kinderen waren niet in het appartement te tijde van de misdaad.

In juni 2018 begint het proces voor de Berlijnse regionale rechtbank. In juli wordt de dader veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf wegens moord. De motivering stelt dat hij niet accepteerde dat zijn vrouw dingen zou doen die vrouwen in dit land doen zonder te vragen "

Kamaljeet is een kleermaakster uit India die rond 2012 naar Duitsland komt. In Bremen baart ze een zoon. De vader van het kind sterft kort daarna aan hartfalen.

In de Indiase Sikh-gemeenschap in Bremen ontmoet Kamaljeet haar nieuwe vriendje. In de herfst van 2017 scheidt ze zich. Op 4 december wordt ze in Bremen-Gröpelingen op straat neergestoken door haar ex-vriend. De gezamenlijke zoon moet getuige zijn geweest van de misdaad. De dader vlucht.

Kamaljeet wordt met spoed geopereerd en overleeft. De volgende dag wordt haar ex-vriend dronken op straat gearresteerd. Hij hangt zichzelf 8 dagen later in voorarrest op.

Mohammad en Nura zijn neef en nicht. Beiden komen uit een Iraaks-Koerdische familie en zijn geboren in Koeweit. Mohammad heeft een Iraaks en een Duits paspoort. Naar verluidt is de clan van de twee vertegenwoordigd met 1500 leden in Duitsland.

Mohammad komt in 1997 naar Duitsland. Dus, ten tijde van de misdaad, woonde hij hier 20 jaar. Nura komt in 2000 of 2001 naar Duitsland, de twee leren elkaar kennen in 2003 en trouwen in 2005. Wanneer het gezin in 2010 van Nedersaksen naar Düren verhuist, beginnen de problemen. Mohammad werkt alleen van tijd tot tijd, zoniet dan krijgt de familie sociale bijstand.

In 2013 zal er sprake zijn van scheiding en verzoening. Er zijn minstens 3 politiebezoeken voor huiselijk geweld geregistreerd. Mohammad werd uit het appartement gezet. Elke keer trok Nura de aanklacht in. In maart 2017 scheidt men eindelijk en Mohammad verhuist naar zijn moeder in Wolfsburg.

Met een keukenmes van zijn moeder reist Mohammad op 3 december 2017 naar Nura in Aken. Hij stuurt de kinderen naar zijn oom, die waarschijnlijk in hetzelfde huis woont. Dan steekt hij zijn vrouw neer. Ze bloedt ter plekke dood. Later worden meer dan 120 snij- en steekwonden geteld. De volgende dag wordt de dader gearresteerd in Düren.

In mei 2018 begint de moordzaak voor de regionale rechtbank van Aken. De dader getuigt dat hij de misdaad heeft gepleegd met toestemming van Allah. Een politievrouw zegt dat de dader na de misdaad trots was. Hij zei dat zijn eer was hersteld. Hij vertelt een medewerker van de gevangenis ook dat zijn religie, de islam, eerwraak toestaat en dat hij daarom illegaal in voorarrest zit.

In mei wordt Mohammad veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. De bijzondere zwaarte van de schuld wordt vastgesteld. De motivering spreekt van laakbare zelfingenomenheid, geen wroeging en ongeremd egoïsme. Bovendien "een manier van eerherstel die in de plaatselijke cultuur volstrekt onaanvaardbaar is".