Op 16-jarige leeftijd is Nurdan in Turkije getrouwd. Haar vader is gewelddadig en haalt haar in de 5e klas van school. Nurdan heeft twee dochters. Vijf jaar na het huwelijk, sterft haar man.

Haar moeder trouwt met een nieuwe man. Hij heeft nog een zoon in Duitsland, die gescheiden is van een Duitse vrouw. De vrachtwagenchauffeur Hazan zou nu een Turkse vrouw krijgen. Nurdan is met hem getrouwd. Ze verhuist naar Wiesbaden.

Omdat haar man haar en hun dochters ernstig mishandelt, vlucht Nurdan naar een opvangtehuis voor vrouwen dat wordt gerund door de Vereniging voor Welzijn van Arbeiders. In 2008, is het huwelijk ontbonden. Na 252 dagen in de vrouwenopvang, verhuist ze naar haar eigen appartement met haar dochters.

Daar, op 30 september 2009, vinden de twee meisjes hun moeder verkracht en vermoord met 58 messteken. De 38-jarige ex-man geeft zichzelf aan bij de politie, maar heeft een alibi. Later blijkt dat het tijdstip van de misdaad veel vroeger was dan werd aangenomen. De echtgenoot is gearresteerd.

De twee dochters vliegen naar Turkije voor de begrafenis van hun moeder en kunnen niet meer uitreizen. Zij zijn nu bij hun grootouders en lopen dus het gevaar ook onder dwang te worden uitgehuwelijkt. De arbeidersbeweging in Duitsland neemt een advocaat in de arm en zamelt geld in voor de opleiding van de meisjes.

Medio 2010 begint het proces bij de arrondissementsrechtbank in Wiesbaden. Hazan volgt het proces vooral grijnzend en lachend. De dochters getuigen dat de stiefvader ook gewelddadig tegenover hen was. In maart 2011 wordt Hazan veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor verkrachting en moord, zonder dat er sprake is van een bijzondere zware schuld. De rechter spreekt van een motief voor de misdaad op het laagste niveau. De verdediging had vrijspraak geëist.

Twee jaar later hernoemt de Vereniging voor Welzijn van Arbeiders het vrouwenopvangtehuis tot Nurdan Ekerhuis. Het rapport vermeldde dat Nurdan in opstand was gekomen tegen de "anti-levenswetten van een chauvinistische Islam". De twee dochters wonen bij hun grootmoeder in Turkije. In Wiesbaden blijven ze geld inzamelen voor hun opleiding. Later studeren de jonge vrouwen architectuur aan een kunstacademie. Het blijft problematisch dat Turkse delinquenten vaak slechts na een deel van hun straf worden uitgezet. En ongeacht de dreiging - in dit geval voor de stiefdochters.