Ismet wordt in 1967 in Erlangen geboren en neemt in 1988 de 17-jarige Figen als bruid mee uit Turkije. Het echtpaar verhuist aanvankelijk naar Erlangen. Later hebben beiden de Duitse en Turkse nationaliteit. Hij werkt als koerier. Ze hebben drie kinderen.

Ismet mishandelt zijn vrouw. Het komt tot een aanklacht van huiselijk geweld. Figen wil scheiden. Op 17 oktober 2009, verdwijnt ze. Vier dagen later geven vrienden haar als vermist op. De politie breekt de deur open en vindt bloed. Speurhonden vinden later het lichaam in het bos. Om identificatie te bemoeilijken, had de dader (vermoedelijk met behulp van een vriend) het hoofd afgehakt. De politie vindt hem in de wijngaarden bij Saulheim in Rheinhessen.

Ismet wordt op de vlucht in Georgia gearresteerd. In februari 2011 begint het proces voor de arrondissementsrechtbank van Darmstadt. In een apart proces wordt de helper en collega ook aangeklaagd. Hij verklaart eerst als getuige dat Ismet hem belde om zijn dochter op te halen. Het is mogelijk dat het 7-jarige meisje het lichaam van haar moeder heeft gezien en naar Turkije zou worden gebracht. Veel van de getuigenissen in het proces zijn verwarrend en passen niet bij elkaar. Het blijkt echter dat Figen al een keer in het ziekenhuis was opgenomen voor een gebroken neusbeen. Naar verluidt, had ze haar man aangevallen en moest hij terugvechten.

In maart 2011 wordt Ismet door het kantongerecht van Darmstadt wegens moord veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. In de motivering van het vonnis wordt gezegd dat Figen zich tijdens de jaren in Duitsland had geëmancipeerd. Ze wilde scheiden en een nieuw leven beginnen. Dit werd niet geaccepteerd door haar man en hij doodde haar om zijn eer te behouden.