Filiz en Ayse komen uit een Turks-Koerdische familie. Hun vader, nu overleden, had 2 vrouwen (tegelijkertijd) en 15 kinderen.

Als Ayse 3 jaar oud is, komt ze naar Duitsland en heeft een paar tijdelijke baantjes nadat ze haar middelbare school heeft afgemaakt. Haar zus Filiz heeft mogelijk een affaire met Ali, gaat scheiden en trouwt met hem. Of de twee wonen samen zonder een huwelijksakte. In ieder geval heeft de relatie niet de zegen van het traditionele gezin. Filiz krijgt politiebescherming in 2009.

De relatie van de twee beoordeelt Filiz' zuster Ayse als een aantasting van haar eer. In haar dagboek kondigt ze aan, "Vandaag was de beslissing. Ik zal het doen." Dan, "Morgen zal het gebeuren. Het gaat om mijn eer." En later, "Ik heb het gedaan. Ik hoop dat hij dood is. Zo niet, dan doe ik het nog een keer." Hieruit kunnen we afleiden: het motief van de dader is eer, voorbedachte rade, geen wroeging - typische kenmerken voor een eerwraakmoord.

Mogelijk is Ayse ook door haar familie uitgekozen, aangezien zij op 20-jarige leeftijd nog steeds onder het jeugdrecht valt. Hoe dan ook, dit is een van de weinige gevallen van eerwraak waarbij een vrouw de dader is. Op 11 mei 2010 steekt Ayse de 28-jarige Ali met een mes in de rug in een voetgangerstunnel bij het treinstation van Bedburg (bij Keulen). De steek is, zo wordt later gezegd, "bijna fataal".

Begin december 2010 begint het proces bij de arrondissementsrechtbank in Keulen. De clan blijft bij elkaar - inclusief het slachtoffer. Ali, bijvoorbeeld, wil niet dat zijn verklaring aan de politie gebruikt wordt in de rechtbank. Hij wil niets opgemerkt en niets gezien hebben. Daardoor wordt hem de rol van medeaanklager ontnomen. De partner van het slachtoffer (d.w.z. de zus van de dader) had ook "zo gelogen dat de balken krom lagen", aldus de officier van justitie. In februari 2011 wordt de dader veroordeeld tot 3 jaar en 9 maanden gevangenisstraf voor poging tot moord. De echte namen van de betrokkenen zijn niet bekend.