Lareeb is een 19-jarige vrouw uit Pakistan met een Duits paspoort. Ze leert tandartsassistent te worden en is verliefd op een jonge man genaamd Raheel T. die ook uit Pakistan komt en een Duits paspoort heeft. Hij studeert en rijdt op een taxi als bijbaantje.

De ouders keuren de relatie niet goed, waarschijnlijk omdat ze hun dochter al aan iemand anders hebben beloofd of verkocht. De twee ouders zijn ook getrouwd door hun ouders in Pakistan. De vader werkte in de landbouw tot hij op 25-jarige leeftijd naar Duitsland kwam.

In de nacht van 28 januari 2015 wurgen vader (51 jaar) en moeder (41 jaar) de jonge vrouw. Ze vervoeren het lichaam met de rolstoel van hun grootmoeder naar een voertuig. Dan wordt het lijk in een bos gedeponeerd. De volgende ochtend vinden wandelaars het lichaam.

De volgende dag worden de ouders gearresteerd. Aanvankelijk ook een tante en een oom (36 en 39 jaar), maar ze worden weer vrijgelaten. De vader bekent de daad. Hij behoort tot de leiding van de Ahmadiyya-gemeenschap in Darmstadt, een gemeenschap die bekend staat om haar misogynistische interpretatie van religie. Hij spreekt zeer weinig Duits en wordt uit zijn ambt ontheven "door duidelijk wangedrag". Lareeb ging gesluierd naar school.

Na de misdaad komt Lareeb's jongere zus Neda/Nida naar familieleden. Later verhuist ze naar vrienden. Zij is een gezamenlijke aanklager in het proces, dat in september 2015 begint. De vader neemt alle schuld op zich om de moeder vrij te pleiten. De verklaringen van de zuster lijken haar moeder als drijvende kracht te zien. Men leert dat de vader als schoonmaker werkte en dat het de moeder verboden was om Duits te leren.

Het was een gebruikelijke onderwijsmethode. De krant schrijft dat de ouders een binnenlands terreurregime hebben opgezet met mishandelingen en allround toezicht. Voor de misdaad heeft de vader de bewakingscamera's in de gang afgeplakt. Met een paraplu hebben vader en moeder gerepeteerd hoe ze het lichaam van hun dochter moeten vervoeren zonder gefilmd te worden. De advocaat van de verdediging wil dit echter niet zien als een gezamenlijke voorbereiding op de moord. In plaats daarvan zat de vader gevangen in zijn moslimgemeenschap. Blijkbaar heeft niemand hem daar verteld dat de vrijheid van de dochter belangrijker is dan de wil van de vader. Bij eremoorden is het niet ongewoon dat de dader zich goed voelt en op zijn best wroeging toont om strategische redenen. Lareeb's vader ook: In de rechtszaal verklaart hij dat hij niet zal veranderen, maar dat hij zijn leven zal blijven leiden zoals voorheen. Hierdoor kunnen conclusies worden getrokken over hoe hij zijn jongere dochter wil behandelen.

In december worden beide ouders veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. De bijzondere ernst van de schuld is echter niet vastgesteld.