Elif is al tien (of 13) jaar getrouwd met haar man. Later getuigen de buren en de broer van de vermoorde vrouw dat ze vaak ruzie hebben. Dit was ook het geval op 12 december 2007:

De werkloze man gaat naar de badkamer, laadt daar zijn pistool en schiet zijn vrouw in de kinderkamer neer voor de ogen van zijn negenjarige dochter. Hij vlucht en ontmoet een buurman, aan wie hij de misdaad opbiecht. Sommige bronnen zeggen dat het de moeder van de vermoorde vrouw was.

Hij zou haar ook met de dood hebben bedreigd. De buurman of moeder waarschuwt de politie en er wordt onmiddellijk een klopjacht geopend. Enkele uren later geeft de dader zichzelf aan bij de politie in Wetzlar (mogelijk onder druk van familieleden bij wie hij onderdak trachtte te vinden). Hij bekent de misdaad, maar beweert stemmen in zijn hoofd te hebben gehoord.

Na het misdrijf spreekt de dader Duits met de politie en bij het psychiatrisch onderzoek. Het is mogelijk dat hij tijd doorbrengt in een psychiatrische afdeling. Later in de rechtszaal beweert hij echter dat hij geen Duits spreekt en een tolk nodig heeft. Verschillende psychiaters wordt gevraagd hoe ze de vermeende psychose van de man moeten beoordelen. Er zijn verschillende rapporten over hun oordeel. Eén zegt dat de dader, na het nemen van nepmedicatie, verklaart dat zijn ziekte is verbeterd. De zaak blijft onduidelijk. Het is echter niet geheel ongewoon dat eerwraakmoordenaars verklaren psychologische problemen te hebben omdat zij hopen op deze manier minder zwaar gestraft te worden.

Op ZDF getuigt de broer van de vermoorde vrouw, Veli B., dat er al lange tijd sprake was van huiselijk geweld en doodsbedreigingen in het huwelijk. Op 14 januari 2009 veroordeelt de arrondissementsrechtbank Limburg de dader tot een levenslange gevangenisstraf (zonder bijzondere schuldzwaarte). De dader gaat in beroep, hetgeen door het Federale Hooggerechtshof in september wordt verworpen. Elif is niet de echte naam van het slachtoffer.