Aylin Korkmaz
geboren: 1972
poging tot moord: 21 november 2007
Woonplaats: Baden-Baden
Herkomst: Turkije / Koerden
Kinderen: 3 gemeenschappelijke kinderen, 10, 12 en 14 jaar oud ten tijde van het misdrijf
Dader: haar Koerdische ex-man Mehmet Korkmaz, 48 jaar oud ten tijde van het misdrijf, in Duitsland sinds 1978.

Aylin is niet dood. Maar haar verwondingen zijn zo ernstig dat de aanklager tijdens het proces zei dat zulke verwondingen gewoonlijk alleen bij lijken voorkomen.

In maart 1991 gaat Aylin naar een handelsschool in Turkije. Ze heeft haar diploma's, droomt ervan rechten te studeren, misschien naar Engeland te gaan.

Maar haar moeder vindt er niets aan en stelt haar voor aan een halfgeschoolde Turks-Koerdische kok die in het welvarende Baden-Baden woont. Omdat haar familie haar pusht, gelooft Aylin dat dit huwelijk haar lot is en dat ze er niets aan kan doen - een bijna typische constellatie tussen een half gearrangeerd, half gedwongen huwelijk die bij veel eremoorden wordt aangetroffen.

De jonge vrouw verhuist naar Baden-Baden, leert Duits en krijgt drie kinderen. Na een paar jaar, begint Mehmet haar te slaan. Aanvankelijk mag zij niet werken, later laat Mehmet haar alleen nog werken in hetzelfde benzinestation langs de snelweg als hij. Dus wordt Aylin caissière bij een snelwegstation, hoewel ze haar diploma heeft en intussen goed Duits spreekt.

In 2003 scheidt Aylin van hem, maar ze blijft samenwonen met Mehmet. Dit is ook niet geheel ongebruikelijk in eerwraakzaken. Want hij en zijn familie vallen Aylin lastig. Ze kan zelfs vrezen voor het leven van haar kinderen. Nadat ze in juni 2007 eindelijk zijn verhuisd, legt de politie een buurtverbod op wegens nieuwe gewelddaden.

Maar Mehmet geeft daar geen gehoor aan. In november 2007 wacht hij haar op bij de parkeerplaats, sleurt haar een kleedkamer in en probeert haar met 27 messteken te doden. Twee van hen mikken op het midden van haar tepels, een klieft haar neus. Hij snijdt haar rechteroor af. Daarna laat hij zich rustig door de politie wegvoeren. Als hij hoort dat zijn vrouw nog leeft, ontploft hij en zweert haar te doden zodra hij weer vrij is.

In de rechtszaal benadrukt Mehmet hoeveel hij van zijn vrouw hield en wat een goede vader hij was. Dit is ook gebruikelijk voor eerwraakmoordenaars in de rechtbank. Zij zien zichzelf als slachtoffers van hun gemene en bedrieglijke vrouwen. Ze pleiten voor affectie, ook al hebben ze hun misdaad gepland. Mehmet heeft ook een gebruikelijke rechtvaardiging: "Wat zij mij heeft aangedaan - in Turkije zouden ze haar daarvoor heel andere dingen hebben aangedaan". Zelfs zijn verdedigingsadvocaat weet niet of Mehmet Duits spreekt na 30 jaar in Duitsland te hebben gewoond.

In augustus 2008 wordt Mehmet door de arrondissementsrechtbank van Baden-Baden veroordeeld tot 13 jaar gevangenisstraf wegens poging tot moord.

Begin 2010 publiceert Aylin Kormaz haar boek "Ik schreeuwde om mijn leven".