28 vrouwen zijn in februari 2021 vermoord door mannen, 12 vrouwen zijn dood aangetroffen onder verdachte omstandigheden.

Deze maand werden 28 vrouwenmoorden gepleegd, waarbij 12 vrouwen dood werden aangetroffen onder verdachte omstandigheden. De reden voor de moord op 15 van de 28 vrouwen kon niet worden vastgesteld: 3 vrouwen werden om economische redenen gedood, 10 vrouwen werden gedood omdat zij over hun eigen leven wilden beslissen, zoals willen scheiden, weigeren vrede te sluiten, weigeren te trouwen en een relatie aan te gaan. Het feit dat de reden voor 15 vrouwenmoorden niet kon worden achterhaald, is een gevolg van het feit dat geweld tegen vrouwen en vrouwenmoorden onzichtbaar zijn gemaakt. Tenzij wordt vastgesteld door wie en waarom de vrouwen zijn vermoord; tenzij er een eerlijk proces komt, verdachten en moordenaars afschrikkende straffen krijgen en er geen preventieve maatregelen worden genomen, gaat het geweld tegen vrouwen steeds verder.

Door wie werden vrouwen vermoord?

Van de 28 vrouwen die in februari werden vermoord, waren de daders van 14 vrouwen de man met wie zij getrouwd waren, 6 waren de mannen met wie zij samen waren, 4 waren bekenden, 2 waren hun broer, 1 was haar zoon. Van 1 vrouw kon niet worden vastgesteld wie de daders waren.

Vrouwen werden het meest in hun eigen huis vermoord

16 vrouwen werden in hun huis vermoord, 5 werden midden op straat vermoord, 1 werd in een auto vermoord, 1 werd op het werk vermoord en 1 werd in een landhuis vermoord, 1 werd in een hotel vermoord, 1 werd in een verlaten gebied vermoord en 1 op een kolenwerf. Van 1 vrouw kon de plaats van overlijden niet worden vastgesteld. 57% van de vrouwenmoorden die deze maand werden gepleegd, waren in hun eigen huis.

De vrouwen werden meestal met vuurwapens gedood.

13 van hen werden gedood met vuurwapens, 9 met snijgereedschap, 4 door verdrinking, 1 door een klap met een voorhamer en 1 met een halter.

De arbeidssituatie van vrouwen kan nog steeds niet worden vastgesteld.

Het is zeer moeilijk om de werkgelegenheidsstatus van vrouwen te bepalen. Wij vinden dat deze belangrijke gegevens ook door de leden van de pers in aanmerking moeten worden genomen. Volgens de gegevens die deze maand door TUİK bekend zijn gemaakt, is het aantal vrouwen dat “huishoudelijk werk verricht” met 1 miljoen 968 duizend gedaald ten opzichte van het jaar daarvoor. Volgens TUİK is het aantal vrouwen dat niet eens tot de beroepsbevolking wordt gerekend in november 2020 dus 9 miljoen 773 duizend. TUİK’s uitleg van de gegevens op deze manier is om te proberen de werkelijke omvang van de werkloosheid van vrouwen te verdoezelen. Vrouwen die niet in het arbeidsproces worden opgenomen of uit het arbeidsproces worden verwijderd, worden kwetsbaarder voor de gevaren van discriminatie op grond van geslacht, geweld en vrouwenmoord. Volgens de beschikbare gegevens was van 7 van de 28 in februari vermoorde vrouwen bekend of zij werk hadden, maar van 21 was de werkstatus onbekend.

Wij laten vrouwenmoorden niet verdoezelen, wij willen dat het Verdrag van Istanbul wordt uitgevoerd

In september vorig jaar werd Sevginur Aktaş met een pistool verwond aan het hoofd, en de man met wie ze getrouwd was beweerde dat ze had geprobeerd zelfmoord te plegen. Sevginur kwam uit de intensive care en zei in haar verklaring: “Mijn man zei: “We gaan niet scheiden, en schoot me neer. ” Als Sevginur Aktaş de intensive care niet had kunnen verlaten, zou de dader hebben geprobeerd de moord te verdoezelen door te zeggen dat het zelfmoord was. Ook deze maand kwam het DNA-monster van Ümitcan Uygun overeen met het DNA in het lichaam van Aleyna, die Aleyna Çakır in een live-uitzending dood heeft geslagen en tegen wie Aleyna al een klacht had lopen, werd niet eens als hoofdverdachte gezien. Wij willen dat het proces effectief wordt uitgevoerd en dat de feiten over de dood van Aleyna Çakır aan het licht komen.

De daders maken vrouwenmoorden verdacht, ze proberen de moorden te verdoezelen. De vrouwenmoorden worden verdoezeld door geen effectief onderzoek en vervolging in te stellen en de vrouwenmoorden te bestempelen als zelfmoord, natuurlijke dood of een ongeluk. Vrouwen worden vermoord omdat ze een beslissing willen nemen over hun leven. Jaar in jaar uit proberen we de vrouwenmoorden aan het licht te brengen. Zoals we de moord op Şule Çet hebben onthuld, de zaak van Aysun Yıldırım hebben heropend en voor Aleyna Çakır hebben gevochten en zijn blijven vechten; zoals we alles hebben gedaan, zullen we geen enkele femicide laten verdoezelen, we zullen de Conventie van Istanbul laten uitvoeren!

Overheidsinstanties die geen enkele actie ondernemen om vrouwenmoorden aan het licht te brengen of vrouwen te beschermen, mobiliseren al hun macht om de actie van de universiteitsstudenten tegen onrechtvaardigheid te stoppen. De strijd van de studenten van Boğaziçi tegen de door de president aangestelde rector gaat door. 9 studenten zijn nog steeds niet vrijgelaten. De meeste van de studenten die werden vrijgelaten, zitten in huisarrest met enkelbanden. De autoriteiten die beweren dat er niet genoeg enkelbanden zijn voor kindermisbruikers, plegers van geweld tegen vrouwen; kunnen nu op de een of andere manier zonder problemen genoeg enkelbanden verschaffen terwijl ze de Boğaziçi studenten in huisarrest houden. Zijn de studenten die hun recht opeisen in de ogen van de machthebbers gevaarlijker dan de geweldplegers? De regering moet haar macht gebruiken om de geweldplegers te bestrijden, niet studenten die hun rechten opeisen.

In de verklaringen van Erdoğan zegt hij over Ayşe Buğra dat zij een vrouwelijke academicus is aan de universiteit – als “echtgenote van iemand die Kavala heet (hij zit in de gevangenis wegens de Gezi-zaak)” en gebruikt hij haar naam niet als gevolg van zijn eigen opvatting dat hij vrouwen niet als een individu ziet. Vervolgens deed hij discriminerende uitspraken tegen LGBTIQ+ personen. Geen enkele seksuele geaardheid kan worden genegeerd of losgekoppeld door te zeggen “Er bestaat niet zoiets als LGBTİQ+”, “lesbisch of iets anders”. In de rechtvaardige strijd die zij voeren, staan studenten en LGBTİQ+ nooit alleen.

Özlem Zengin verwierp de beschuldigingen dat er deze maand weer strip-searches worden uitgevoerd in gevangenissen en zei dat “eerbare en morele” vrouwen die strip-searches hebben ondergaan niet een jaar zouden wachten maar onmiddellijk hun ongemak zouden uiten. Na de negatieve reacties die zij kreeg, verklaarde zij dat zij haar leven wijdt aan het verdedigen van de rechten van alle vrouwen, of zij het daarmee nu eens zijn of niet. Zengin, die vrouwen zelfs beschuldigt van misbruik van recht zoals het fouilleren, is in tegenspraak met zichzelf wanneer zij zegt dat zij haar leven wijdt aan het verdedigen van de rechten van vrouwen. Wij willen eraan herinneren dat het niet de plicht van de regering is om vrouwen te beschuldigen wanneer zij het slachtoffer worden van seksueel en psychologisch geweld, maar om ervoor te zorgen dat zij niet worden blootgesteld aan welke vorm van geweld dan ook.

Universitaire Vrouwenbeweging: Wij zullen zowel de rector als onze toekomst kiezen

Jonge vrouwen, die zeggen dat zij zowel de rector als hun toekomst zullen kiezen, zijn vlak voor 8 maart bijeengekomen. We zullen onze strijd voor gelijkheid en vrijheid op universiteitscampussen voortzetten.

Arbeidersvrouwenbijeenkomsten: We zullen gelijkwaardig leven, we zullen onze rechten krijgen

Vlak voor 8 maart lopen we met alle vrouwen wier arbeid is uitgebuit en arbeidskracht is gekocht; om gelijk te leven, onze rechten te krijgen en het systeem van uitbuiting af te breken.

Op middelbare scholen zijn vrouwenassemblees gevormd

Deze maand hielden vrouwen van middelbare scholen hun eerste bijeenkomst, waarbij ze zeiden dat geweld geen leeftijd kent, net zo min als onze strijd. Tegen het onrecht waarmee zij in het onderwijs worden geconfronteerd, zeggen vrouwen van middelbare scholen: “Geen stemmen voor jullie”. Met onze strijd die over alle leeftijden heen groeit, zal geen enkele vrouw er ooit alleen voor staan.

Raak niet gewend aan vrouwenmoorden: Deze maand publiceerden we ons verslag op de pleinen

Deze maand maken we ons rapport niet bekend, zoals we gewoonlijk aan het begin van elke maand doen. Mensen moeten vrouwenmoorden niet als normaal zien, zodat ze zullen begrijpen dat het aantal slachtoffers niet louter getallen zijn. We willen hier niet voortdurend voor strijden in gerechtsgebouwen, op campussen en op straat. Autoriteiten moeten hun macht gebruiken om een einde te maken aan femicides en om gevallen van femicides te onthullen die in de doofpot zijn gestopt.

Wij zijn op 8 maart in actie voor gelijkheid en vrijheid

Zoals elk jaar gaan we ook dit jaar de straat op voor de Internationale Vrouwendag op 8 maart. Adana, Alanya, Antalya, Ankara, Adıyaman, Aydın, Balıkesir, Batman, Bursa, Bitlis, Çorum, Denizli, Diyarbakır, Düzce, Eskişehir, Edirne, Elazığ, Gaziantep, Gebze, Isparta, Istanboel, Izmir, Kahramanmaraş, Kastamonu, Kocaeli, Kayseri, Kütahya, Konya, Kilis, Manisa, Marmaris, Mersin, Muğla, Nevşehir, Ordu, Sakarya, Samsun, Şanlıurfa, Tokat, Yalova en Berlijn. Samen vullen we de pleinen met onze slogan “You will never walk alone”.

We breiden onze strijd uit door het oprichten van Vrouwenassemblees in 81 provincies en alle districten. We zullen de vrouwenmoorden stoppen.

6284 en de gevolgen

Wet nr. 6284 regelt vele maatregelen zoals een straatverbod voor daders en een beschermingsbevel voor vrouwen die het slachtoffer zijn van geweld. Zij erkent vele rechten, van het financieel versterken van vrouwen tot het veranderen van hun identiteit. Wet nr. 6284, die in werking is getreden als resultaat van de jarenlange strijd van vrouwenorganisaties, is in staat vrouwen te beschermen indien zij doeltreffend wordt toegepast. Wet nr. 6284, die tot doel had vrouwen te beschermen en geweld te voorkomen, werd mogelijk na de ondertekening van het Verdrag van Istanbul.

Hoewel niet bekend is of 26 vrouwen die het slachtoffer werden van vrouwenmoord al dan niet een omgangsverbod hadden, zijn er slechts 2 vrouwen bekend die een gerechtelijke aanvraag hadden ingediend, zoals een klacht bij de politie, een echtscheidingsprocedure, een omgangsverbod of een beschermingsbevel.

Hoewel vrouwen een beschermingsbevel en een gerechtelijk verzoek hadden, werden ze door mannen vermoord. De rechtshandhavingsambtenaren hielden geen rekening met de melding van vrouwen, en de niet uitgevoerde onderzoeks- en vervolgingsprocedures kostten het leven van vrouwen.

In de zaak Pınar Gültekin is besloten dat Mertcan Avcı schuldig wordt bevonden aan hulp bij de moord, met uitzetting tot gevolg, Metin Avcı blijft in hechtenis.

In de zaak van de moord op Fatma Şengül werd de “korting voor ongerechtvaardigde provocatie” die aan de beschuldigde werd gegeven, geschrapt. Hij werd gestraft voor de misdaad van opzettelijke doodslag zonder enige korting.

G.A. raakte ernstig gewond bij een schietpartij door de man die met haar getrouwd was. De dader werd in hechtenis genomen toen hij probeerde te ontsnappen.

Kardelen Lofçalı, 19 jaar, werd neergestoken door de man van wie zij scheidde, vecht voor haar leven.

Saliha Duran werd door haar zoon in het hart gestoken en vecht voor haar leven.

Fatma Bebek, die het slachtoffer werd van geweld door de man met wie ze getrouwd was in Adana, deed een zelfmoordpoging. Ze zei: “Hij sloeg mijn kinderen ook en ik kon er niet tegen, ik wilde sterven”. Fatma’s behandeling is momenteel aan de gang.

8 maanden geleden werd het dode lichaam van Irakranur Tirsi gevonden op 7 km van haar huis. Haar 14-jarige oom zei dat hij Irakranur had vermoord.

Er werd onthuld dat de 4 jaar oude Leyla Aydemir, die een tijdje na haar verdwijning dood werd verklaard, het slachtoffer was geworden van seksueel misbruik. Hoewel het autopsierapport in 2018 uitkwam, zijn de DNA-monsters van de verdachten vandaag nog steeds niet verzameld.

In de zaak van Saniye Çetin, die 11 jaar geleden werd vermoord, werd de vrijspraak van de verdachten verworpen. De 7 verdachten werden opnieuw berecht en kregen verzwaarde levenslange gevangenisstraf voor het misdrijf van eerwraak.

2 jaar geleden werd Masoudeh Hasehmi in Burdur vermoord door de man met wie ze samen was. De dader werd in afwachting van zijn proces gevangen gezet en veroordeeld tot levenslang. De straf werd vervolgens teruggebracht tot 18 jaar met als excuus dat hij het misdrijf had gepleegd omdat hij was geprovoceerd.

Deze voorbeelden tonen aan hoe belangrijk de correcte uitvoering van de Istanboel Conventie en de wet met nummer 6284 is voor de bescherming van het leven van de vrouwen. Voor een doeltreffende bescherming van vrouwen moeten de preventieve besluiten worden toegepast, moet het proces worden gevolgd, moet elke overheidsinstelling de rechten van de vrouw verdedigen en moeten overheidsambtenaren die niet doen wat ze moeten doen, worden gestraft.

De waarheid achter de dood van vrouwen die onder verdachte omstandigheden zijn gestorven, moet onmiddellijk worden onthuld.

Zoals wij in onze verslagen hebben vermeld, is het aantal verdachte sterfgevallen die werden voorgesteld als zelfmoord of door natuurlijke oorzaken en het aantal vrouwen dat onder verdachte omstandigheden dood wordt aangetroffen, tijdens de pandemie aanzienlijk toegenomen. Helaas kan de aanpak van verdachte vrouwensterfte nog een grotere uitdaging zijn dan vrouwenmoorden. Er moet aan het licht komen of de vrouwen door een ongeval om het leven zijn gekomen, of ze op grond van hun geslacht zijn vermoord (femicide), of dat het om zelfmoord ging, of dat de vrouwen tot zelfmoord werden gedreven.

Ayşe Özgecan Usta, 28 jaar in Zonguldak verloor haar leven toen ze van de 8ste verdieping viel na een ruzie met de man met wie ze samen was.

Merve Abasiyun, 19 jaar, die in Bingöl woont, werd gevonden hangend aan haar nek in het appartement waar ze verbleef.

Betül Özdemir, 27 jaar, student in Hatay, werd hangend aan haar nek gevonden in haar huis. Men heeft vernomen dat er in de nek van Betül dubbele koordsporen zijn aangetroffen.

Een vrouw van Iraakse afkomst in Ankara werd vermoord aangetroffen door de man met wie ze samenwoonde in het huis waar ze de vorige dag naartoe was verhuisd.

De verdachte sterfgevallen van 12 vrouwen die we in februari hebben ontdekt, moeten onmiddellijk openbaar worden gemaakt. Wat te doen ligt voor de hand; de beschermingswet nr. 6284 en het Verdrag van Istanbul moeten samen met alle instellingen en organisaties effectief en volledig ten uitvoer worden gebracht. Onderzoeken naar verdachte vrouwenmoorden moeten zorgvuldig worden uitgevoerd en snel worden afgerond.

Wat is er gebeurd met de vrouwen in februari?

De Nederlandse Senaat heeft ingestemd met het voorstel tot grondwetswijziging om discriminatie op grond van seksuele geaardheid te verbieden.

Voorzitter van het organisatiecomité van de Olympische en Paralympische Spelen in Tokio, Mori Yoşiro nam ontslag. Hij kondigde aan dat hij ontslag nam na de toegenomen reacties op zijn uitspraken die gericht waren tegen vrouwen.

Paus Francesco, leider van de katholieke kerk, benoemde voor het eerst een vrouw tot ondersecretaris voor de stemming in de bisschoppenraad.

In Nieuw-Zeeland krijgen meisjes gedurende 3 jaar gratis maandverband. In juni worden in scholen in heel Nieuw-Zeeland gratis producten voor vrouwelijke hygiëne uitgedeeld in het kader van het programma ter bestrijding van armoede.

De Raad voor het genderbeleid wordt opgericht in het Witte Huis. De opdracht van de Raad voor het Genderbeleid bestaat erin bij alle belangrijke beslissingen rekening te houden met de genderproblematiek. De raad zal in alle ministeries en kantoren vertegenwoordigd zijn.

Levensstrijd van 28 vrouwen die in februari werden vermoord

Canan Acer (Istanbul), doodgeschoten door haar echtgenoot Ümit Acer. De dader pleegde zelfmoord kort nadat hij zijn vrouw had vermoord.

Hatice Helvacı (Istanbul), doodgeschoten door haar echtgenoot Mehmet Helvacı na haar echtscheidingszaak. De dader zou zelfmoord hebben gepleegd met hetzelfde wapen als waarmee hij zijn vrouw had neergeschoten.

Türkiye El Mohammed (Muğla), 50 jaar, is gedood door dieven die haar huis zijn binnengedrongen Ö.E.A en A.M, met gebruikmaking van een mes.

İkram Kaplan (Kırşehir), 34 jaar oud en moeder van 3 kinderen, met 27 messteken om het leven gebracht door haar echtgenoot Zafer Kaplan.

Meryem Güneş (Şanlıurfa), doodgeschoten door haar partner Halil Kermeli. De dader zou daarna zelfmoord hebben gepleegd met hetzelfde wapen.

Şule Yıldırım (Hatay), 38 jaar oud en moeder van 4 kinderen, haar partner Ercan Y. heeft haar keel doorgesneden voor de ogen van haar kinderen.

Saime Ü, moeder van twee kinderen, 40 jaar oud, wonende in İzmir, werd voor de ogen van haar kinderen vermoord door haar echtgenoot Baykent Ü. Men heeft vernomen dat de dader, die zijn kinderen met een mes had verwond, zelfmoord heeft gepleegd met hetzelfde mes.

Melek Gürler, moeder van twee kinderen, 29 jaar oud en woonachtig in Istanbul, is door haar echtgenoot Mahmut Gürler met economische argumenten dood gewurgd. Naar verluidt is de dader na de moord naar het werk gegaan en heeft hij haar familie verteld dat hij geen contact met Melek mocht hebben, en heeft Melek 6 maanden geleden een straatverbod tegen de dader gekregen.

Zeynep İkinci, die verpleegster was, 32 jaar oud, en in Trabzon woonde, werd door haar echtgenoot Kamil İkinci met een vuurwapen vermoord. Naar verluidt heeft de dader later met hetzelfde wapen zelfmoord gepleegd.

Gülistan Şaylemez, 37 jaar, die in Diyarbakır woont, werd op straat door haar broer Abdullah Şaylemez met een vuurwapen gedood. Naar verluidt had Gülistan een klacht ingediend over haar vader Abdülvehap Şaylemez en haar familielid Adil S. door te zeggen: “Ik ben bang dat mijn vader en Adil S. me zullen vermoorden. Ik dien een klacht in over mijn vader en Adil S.” en zij verklaarde dat zij naar een vrouwenopvangcentrum wilde gaan.

Hacer Çetin, 36, die in Kocaeli woont, werd met een vuurwapen gedood door Halim E., die een relatie met haar had, onder het voorwendsel dat hij het met hem wilde uitmaken. Naar verluidt heeft de dader het lichaam van Hacer anderhalf uur gegijzeld, waarna de dader werd overgehaald en zich overgaf.

Gamze Kaçar Bozkurt, 38, moeder van één kind, die in Antalya woont, werd met een vuurwapen gedood door Yusuf Onur Kaan Bozkurt, met wie zij getrouwd was. Later werd vernomen dat de dader zichzelf met hetzelfde wapen probeerde te doden.

Nur Cemil Hüseyin, 36, moeder van 5 kinderen, die in Gaziantep woont, werd eerst door Ali Hüseyin, met wie ze getrouwd was, met een scherp voorwerp verwond in het bijzijn van haar kinderen, en vervolgens werd ze gewurgd tot de dood. Men heeft vernomen dat de dader later van de plaats van het delict is ontsnapt.

Meral Şen, 40 jaar, fabrieksarbeidster en moeder van 2 kinderen, die in Izmir woont, is op straat met een scherp voorwerp gedood door Erkan Ş. met wie Meral op dezelfde werkplek werkte, onder het voorwendsel dat ze de directie van de fabriek had verteld dat de dader met alcohol op naar het werk was gekomen.

Ayşe Nazlı Kınacı, 20 jaar, die in Izmir woont, werd doodgewurgd door Taylan Özgür İmal, die zij in het park ontmoette. Het levenloze lichaam van Ayşe Nazlı werd in een deken gewikkeld in het bosgebied gevonden.

Mihrican Ekmenci, moeder van twee kinderen, 46 jaar oud en hoofdleraar aan een openbaar onderwijscentrum, wonende in Samsun, werd met een scherp voorwerp vermoord door haar echtgenoot Oğuz Taner Ekmenci.

Semiha Ikhadır, 38 jaar oud, woonachtig in Istanbul, werd vermoord uit jaloezie door Majed A. die een relatie met haar heeft. Men heeft vernomen dat de dader na de moord een video heeft opgenomen en naar zijn vriend heeft gestuurd, waarin hij zegt: “Wie mij kwaad heeft gedaan zal zo eindigen, iedereen zal mijn naam leren kennen.”

Hatice Toğrul, die in Şanlıurfa woont, werd met een vuurwapen vermoord door haar echtgenoot Mehmet Toğrul. Naar verluidt heeft de dader later zelfmoord gepleegd met hetzelfde wapen.

Feride T., 72, die in Muğla woont, werd met een mokerslag tegen haar hoofd gedood door Ali T., met wie ze getrouwd was.

Hanife Yenisu, 46, die in Istanbul woont, werd met een halter geslagen door Erol Yenisu, met wie zij getrouwd was, met het excuus dat zij een contactverbod had.

Birgül Y., 43 jaar, moeder van 3 kinderen, die in Ankara woont, is op straat met een vuurwapen gedood door Hasan D. met wie zij een relatie had omdat zij het met hem wilde uitmaken.

Semiha Peker, 33, fabrieksarbeidster en moeder van één kind, die in Manisa woont, werd op straat met een vuurwapen gedood door Yalçın Kocataş, met wie zij eerder een relatie had, onder het voorwendsel dat zij de dader wilde bedriegen. Er werd vernomen dat Semiha beschermingsmaatregelen tegen de dader had genomen.

Gebleken is dat Güldane Biçer, moeder van 3 kinderen, die in Istanbul woont en sinds 2011 wordt vermist, met een scherp voorwerp is gedood uit jaloezie door Osman Bicer, met wie zij getrouwd was.

Nergiz Sarıkaya, 26, moeder van 3 kinderen, die in Afyon woont, is voor de ogen van haar kinderen met een vuurwapen gedood door Ahmet Sarıkaya, met wie zij getrouwd was.

Pınar Can,33, moeder van 2 kinderen, die in Nevşehir woont, werd vermoord door Halis D. met wie ze een relatie had wegens jaloezie. Men vernam dat de dader een jaar geleden uit de gevangenis werd vrijgelaten.

Gülsüm Berk, 53 jaar en Güler Kaya, 51 jaar, die in Istanbul wonen, werden door Murat Berk met een vuurwapen om het leven gebracht. Later werd bekend dat de dader zichzelf met hetzelfde wapen om het leven probeerde te brengen.

Er werd bekendgemaakt dat Samira Rashidian, 31, die in Balıkesir woont en dood werd aangetroffen met een plastic zak over haar hoofd, door haar vriend P.E. werd vermoord met economische motieven.