Ontvangstbevestiging van donatie aan InvestigateHonorKilling.com

Contact






    WhatsappStuur ons een bericht via
    admin@investigatehonorkilling.com of
    Whatsapp nummer: +31.61.28.23.417
    Of: vul onderstaand formulier in.
    Anonimiteit en bronbescherming verzekerd.

    Hartelijk dank voor uw donatie
    Uw steun aan onze organisatie wordt zeer op prijs gesteld.

    Laatste Berichten

    Eerwraak verhaal: Rola El-Halabi (2011)

    Eerwraak verhaal

    Rola El-Halabi
    geboren: 1985
    geschoten: 1 april 2011
    Woonplaats: Ulm
    Herkomst: Libanon
    Kinderen: geen
    Dader: haar stiefvader Hicham/Roy El-Halabi (44 jaar)
    Rola is geboren in Libanon, groeide op in Duitsland en studeerde hier af aan de middelbare school. Ze heeft een Duits paspoort en bokst al sinds ze 9 jaar oud is. Haar stiefvader Hicham (genaamd Roy, een in Koeweit geboren goudsmid met een Duits paspoort) is haar manager. De relatie is waarschijnlijk goed zolang het niet om mannen gaat. Als Rola 20 is, gaat haar stiefvader met een zwaard naar haar toe omdat ze met een jongeman in Engeland heeft gemaild. De moeder komt tussenbeide.

    In september 2009 vecht Rola voor twee wereldkampioenschapstitels. In januari 2011 stelt Hicham dat zijn stiefdochter haar titels om gezondheidsredenen niet kan verdedigen. Vervolgens beëindigt Rola het contract van haar stiefvader als manager. Ze verhuist uit haar huis om bij een man te gaan wonen. Op 1 april 2011 wil ze strijden voor de IBF-wereldkampioenstitel.

    Luttele minuten voor haar gevecht schiet haar stiefvader twee bewakers neer (34/36 jaar) en krijgt toegang tot Rola's kamer. De vader dwingt de aanwezigen (dokter, coach, fysiotherapeut) de kamer te verlaten. Hij sluit zich op met zijn stiefdochter en schiet haar in de handen, knieën en voeten van een afstand van drie meter. Daarna wordt hij overmeesterd door politieagenten. De evenementenhal in Berlijn-Karlshorst is ontruimd.

    Het aanhoudingsbevel is voor het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.

    Het proces begint in de herfst van 2011, Rola getuigt dat ze het jaar ervoor voor het eerst serieus verliefd werd op een Griek (Kosta 28 jaar), een niet-moslim die al getrouwd was. De stiefvader begon toen met het verspreiden van beledigende teksten op het internet. Getuigen vertellen dat Hicham had aangekondigd dat hij Rola in een rolstoel zou krijgen.

    Deze daad is geen moord uit eer, maar is bedoeld om een scenario waarbij verlies van eer zou optreden onmogelijk te maken. Het is volstrekt onduidelijk of Rola ooit nog zal kunnen boksen.

    In november 2011 wordt de dader veroordeeld tot 6 jaar gevangenisstraf voor het toebrengen van zwaar lichamelijke letsel.

    Alhoewel Rola nog steeds in het ziekenhuis ligt, verloofd ze zich met Kosta, later gaan ze trouwen. De sportvrouw zit 2 maanden in een rolstoel. Daarna openen de twee een café in het centrum van Ulm. Rola werkt als serveerster. Meer dan een jaar na de misdaad begint ze weer te trainen. In januari 2013 is ze weer terug in de ring, maar verliest met een krappe marge. Later publiceert ze haar autobiografie Stehaufmädchen. In augustus 2013 wordt ze weer wereldkampioen, dit keer een gewichtsklasse hoger. In mei 2014 worden er nog meer titels toegevoegd. In de zomer van 2015 wordt haar dochter geboren. In november 2016 kondigt ze het einde van haar bokscarrière aan, mede door de late gevolgen van de kogelwonden in haar knieën. In de tussentijd runt ze een vechtschool met haar man.

    Eerwraak verhaal: Anna (2011)

    Eerwraak verhaal

    Anna
    geboren: 1983
    Poging tot moord: 12 maart 2011
    Woonplaats: Münster
    Herkomst: Slachtoffer: Zimbabwe; Dader: Liberia
    Kinderen: 1 zoon (4 jaar)
    Dader: haar ex-vriendje Emmanuel B. (45 jaar)
    Anna en Emmanuel werken in de Raphaelsklinik in Münster, hij als keukenhulpje, zij als schoonmaakster. Ze hebben samen een zoon, maar zijn gescheiden.

    Op 12 maart 2011 gaat Emmanuel naar de kliniek, trekt een hakbijl onder zijn jas vandaan en gaat achter zijn ex-vriendin aan. Anna vlucht, maar gaat een trap af. Emmanuel mikt op haar hoofd, maar slaat haar op de bovenarm. Twee ziekenhuismedewerkers komen te hulp. De dader vlucht, maar wordt even later gearresteerd. Een schoonmaakster overhandigt de hakbijl aan de politie.

    Hoewel de dader volgens getuigen meerdere malen "Ik wil je vermoorden" schreeuwde, is hij alleen veroordeeld voor het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Emmanuel droeg naast de hakbijl twee messen bij zich. De dader grijnst nog steeds aan het begin van het proces en toont geen enkele wroeging, maar slechts zelfmedelijden. In augustus 2011 krijgt hij een gevangenisstraf van vijf en een half jaar van de arrondissementsrechtbank van Münster.

    Emmanuel is in Liberia geboren als zoon van een lokale bewoner en een Duitse. Hij zocht eerst asiel in België en Nederland en kwam van daaruit naar Duitsland. Anna is niet de echte naam van de vrouw.

    Eerwraak verhaal: Susa(2011)

    Eerwraak verhaal

    Susa
    geboren: 1967
    doodgestoken: 21 februari 2011
    Woonplaats: Heilbronn
    Herkomst: Kosovo
    Kinderen: 3 (12, 16, 18 jaar)
    Dader: haar gescheiden echtgenoot (47 jaar, al 17 jaar in Duitsland)
    Er is heel weinig te vinden over deze zaak: Rond het midden van de jaren negentig komen Susa en haar man uit Kosovo naar Duitsland. Sinds december 2010 wonen ze apart in Heilbronn. Ze hebben de Duitse nationaliteit en drie kinderen samen.

    Op 21 februari 2011 steekt de man zijn gescheiden vrouw 20 maal. Daarna probeert hij zichzelf te vergiftigen, maar belt toch de ambulancedienst. Het moordwapen is gevonden in het appartement. De drie kinderen, die bij hun moeder woonden, worden onder de hoede genomen van de jeugdzorg. Zij worden later bij familieleden (of pleeggezinnen) geplaatst.

    In januari 2012 wordt de dader door de regionale rechtbank van Heilbronn veroordeeld tot 13 jaar en 6 maanden gevangenisstraf voor doodslag. In de motivering wordt gezegd dat het huwelijk gekenmerkt werd door geweld tegen vrouw en kinderen. De vrouw heeft meerdere malen moeten vluchten naar een vrouwenopvang. Uiteindelijk kon de dader niet accepteren dat zijn vrouw haar eigen beslissingen zou nemen en hem zou verlaten. De dader luistert naar het vonnis zonder zich te bewegen.

    Susa is niet de echte naam van de vrouw.

    Eerwraak verhaal: Zorica H. (2011)

    Eerwraak verhaal

    Zorica H.
    geboren: 1990
    gestoken: 20/21 februari 2011
    Verblijfplaats: Taufkirchen/Opper-Beieren
    Herkomst: Slachtoffer: Bosnië; Dader: Turkije
    Kinderen: ze was zelf een kind
    Dader: Harun A. (18 jaar oud, geboren in Duitsland)
    Zorica werkt in discotheken en supermarkten en wordt zwanger van een loopbaanbegeleider en oud-verkoper uit Erding, Harun genaamd. Hij heeft een Duits paspoort en Turkse wortels. Er is waarschijnlijk geen of slechts een korte relatie.

    In de nacht van 21 februari 2011 komt Harun naar het appartement van Zorica, mogelijk omdat de aanstaande moeder wil praten over alimentatie. Later zegt een politiewoordvoerder dat de dader "zich diep gekrenkt voelde in zijn eer."

    Harun bindt Zorica vast en steekt haar - met "ongelooflijke brutaliteit" en "extreme wreedheid", zoals later wordt gezegd - 165 keer. Hij doodt daarmee de aanstaande moeder en de ongeboren dochter. Buren waarschuwen de politie de volgende dag om 12 uur 's middags.

    Zoekend naar de vader van het kind, vinden de agenten Harun in zijn appartement. Na de eerste ontkenning bekent hij de misdaad.

    In een ander verhoor beweert Harun dat hij de misdaad samen met een 20-jarige Turk heeft gepland, voorbereid en geëxecuteerd.

    Het proces tegen Harun en zijn handlanger Vedat begint in oktober 2011 bij de regionale rechtbank van Landshut. Vedat hield het slachtoffer vast terwijl de hoofddader Zorica neerstak. Het hoge aantal steekwonden is typerend voor een eerwraak. Beide zijn veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf, de hoogste straf in het jeugdstrafrecht.

    Eerwraak verhaal: Fathia el Q. (2011)

    Eerwraak verhaal

    Fathia el Q.
    geboren: 1969
    doodgestoken: 18 februari 2011
    Woonplaats: Düsseldorf
    Herkomst: Marokko
    Kinderen: 1 dochter, 1 zoon (beide volwassen)
    Dader: haar ex-man Hassan M. (42 jaar)
    Fathia trouwt met een man en heeft een zoon met hem. Als de man sterft, trouwt ze met een Marrokaan in Spanje en heeft ze een dochter met hem. In 2008 meldt ze hem aan voor geweldpleging, in 2009 krijgt ze een scheiding. De zoon woont in Marokko. Fathia woont met haar dochter in Spanje.

    In november 2010 verhuist Fathia van Barcelona naar Düsseldorf, waarschijnlijk omdat ze door haar ex-man wordt aangevallen en met de dood wordt bedreigd. Haar (Duitse) moeder en zussen wonen in Düsseldorf.

    Op 18 februari 2011 steekt Fathia's ex-man haar neer op de openbare weg. Getuigen waarschuwen de ambulance. Fathia sterft in het ziekenhuis aan haar verwondingen aan haar buik. De dader ontsnapt. Later vertelt een getuige dat in januari een Noord-Afrikaanse man met een foto op zoek was naar Fathia in dezelfde straat.

    Vier dagen na de moord wordt de ex-echtgenoot in Spanje gepakt.

    In september 2011 begint het proces bij de regionale rechtbank van Düsseldorf. In november wordt Hassan veroordeeld tot 13 jaar gevangenisstraf voor doodslag. De verdediging dient een beroep in. In oktober 2012 zal het proces opnieuw worden gevoerd. In januari 2013 wordt het vonnis bevestigd.

    Eerwraak verhaal: Sebahat K. (2011)

    Eerwraak verhaal

    Sebahat K.
    geboren: 1973
    gedood/gestoken: 12 februari 2011
    laatste woonplaats: Rosenheim
    Herkomst: Turkije
    Kinderen: 2 (8 en 17 jaar)
    Dader: haar ex-man Tamer (42 jaar)
    In juni 2010 gaan Sebahat en Tamer scheiden. Ze hebben twee minderjarige kinderen. Tamer werkt in een snackbar. Na de scheiding bedreigt hij zijn ex-vrouw en slaat haar meerdere keren in elkaar. In maart 2011 wordt hij veroordeeld voor geweldpleging. Hij wordt bedreigd met deportatie naar Turkije.

    Op 12 februari 2011 om 3.30 uur komt Sebahat thuis en wil zich omkleden voor haar baan in een bakkerij. Ze stapt uit de auto, de dader slaat haar met een knuppel. Hij schopt haar, schreeuwt dat ze moet sterven, steekt vijf keer een keukenmes in haar torso en wurgt haar met een lint dat uit een panty is gedraaid. Dan schuift hij de stervende vrouw onder een auto in de achtertuin.

    Omdat Sebahat niet komt werken, bellen de collega's om 10 uur de politie. De agenten vinden het lichaam.

    Op dezelfde dag wordt haar ex-man opgepakt door mobiele telefoon tracking in een bosrijke omgeving en bekent hij het misdrijf. Als motief geeft hij aan dat zijn ex-vrouw na de scheiding een nieuwe relatie is begonnen.

    In augustus 2011 wordt Tamer door de regionale rechtbank van Traunstein veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf wegens moord. In maart 2012 laat het Federale Hooggerechtshof revisie van de verdediging toe. Vanaf september 2012 zal de zaak opnieuw worden bekeken. De nu 18-jarige dochter getuigt dat haar vader vaak gewelddadig was: tegen de moeder, tegen de dochters en waarschijnlijk ook tegen een nieuwe partner. In december wordt het vonnis - levenslange gevangenisstraf voor moord - bevestigd.

    Eerwraak verhaal: Yasemin Tomak Iybar (2011)

    Eerwraak verhaal

    Yasemin Tomak Iybar
    geboren: 1979
    Vermoord: 29 januari 2011
    Woonplaats: Lünen (NRW)
    Herkomst: Turkije
    Kinderen: onduidelijk
    Daders: haar zwager en ex-vriend Adem I. (34 jaar) en Salia, de vrouw van haar nieuwe geliefde
    Yasemin is een hovenier en is al eerder getrouwd geweest. Om een verblijfsvergunning in Duitsland te krijgen, trouwde ze in 2005 met de broer van haar vriend Adem. Adem maakt misbruik van haar. In 2010 neemt ze afstand van hem. Ze betrekt haar eigen appartement in Lünen en begint een relatie met een man genaamd Ibrahim K. Deze man is getrouwd en heeft kinderen. Zijn vrouw Salia huurt samen met de bedrogen ex-vriend een knokploeg in. Naar verluidt worden de mannen verondersteld Yasemin te verkrachten "om haar te onteren" (dit is wat de aanklager later zegt).

    Het plan wordt niet uitgevoerd. In plaats daarvan vallen Adem en Salia het slachtoffer aan op 29 januari 2011 in het appartement van Yasemin. Ze binden haar vast en nemen haar mee naar een garage om haar te laten verkrachten. Adem wilde de misdaad filmen. Maar de mannen weigerden. Adem en Salia brengen het slachtoffer terug naar het appartement en wurgen haar daar.

    Twee dagen later dumpen Adem en twee medeplichtigen het naakte lichaam op een rustplaats op de snelweg in Nederland, waar het op 4 februari wordt gevonden. De auto van Yasemin wordt later in Dortmund gevonden. Adem is in mei gearresteerd. Salia vestigt zich in de zomer in Turkije. Haar motief voor de misdaad is waarschijnlijk eerder wraak en jaloezie. De ex-vriend daarentegen had waarschijnlijk een eremotief.

    In december 2011 begint het proces voor de Rechtbank van Dortmund. Adem zwijgt over de beschuldigingen. In maart 2013 wordt de dader veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. De bijzondere ernst van de schuld wordt vastgesteld. Voor de knokploeg die hij op Yasemin's nieuwe vriend heeft afgestuurd, moet hij Ibrahim 10.000 euro compensatie betalen vanwege het toebrengen van lichamelijk letsel en veroorzaken van pijn. De verdediging gaat in beroep. In maart 2014 verklaart het Federale Hooggerechtshof het vonnis definitief. De medeplichtige Salia is nog steeds op vrije voeten.

    Vier andere mannen uit Dortmund en Castrop-Rauxel worden berecht voor de Jeugdkamer. Ze hadden Yasemin's nieuwe minnaar bewusteloos geslagen op 23 januari. Hiervoor krijgen zij in maart 2012 de volgende straffen: 4 jaar en 6 maanden; 4 jaar; en 3 jaar en 3 maanden. Een van hen zal worden veroordeeld tot een jaar voorwaardelijk wegens "bemiddeling".

    Onur Kandemir

    Familiemoord in Etten-Leur: De politie arresteert vader Onur Kandemir

    Eerwraak verhaal

    Oma, moeder en twee kinderen
    geboren: 1956, 1989, 2014, 2018
    vermoord: 28 maart 2020
    Woonplaats: Etten-Leur
    Herkomst: Nederlander met Turkse ouders
    Kinderen: 2
    Dader: Onur Kandemir (33 jaar)
    Zaterdag 29 maart 2020 rond 18.15 trof de politie in een woning aan de Dasseburcht in Etten-Leur de levenloze lichamen aan van de gepensioneerde Turkse tolk Hikmet Kandemir (64 jaar), haar schoondochter Gulcan Kandemir en diens zoon Atakan Kandemir (6 jaar) en dochter Deniz Kandemir (2 jaar).
    Onur Kandemir
    Hoofdverdachte is de in Etten-Leur geboren en getogen Onur Kandemir (33 jaar). Volgens buurtbewoners is hij een vriendelijke man en zou hij een paar maanden geleden met zijn gezin bij zijn moeder zijn ingetrokken. Een arrestatiebevel is uitgevaardigd waarin de autoriteiten uitspreken dat ze zich zorgen maken om het psychisch welzijn van deze viervoudige moordverdachte. Onur Kandemir zou een gevaar zijn voor anderen en voor zichzelf.

    Geruchten gaan rond over huiselijk geweld, een Turkse reporter schetst het volgende scenario: Toen de vrienden van Hikmet Kandemir haar niet konden bereiken stuurden ze een bericht naar de zoon Onur Kandemir. In reactie daarop stuurde hij foto’s van zijn moeder, vrouw en kinderen en schreef daarbij: “‘ze zijn erg ziek, ze kunnen niet praten (te woord staan)”. Het incident werd onmiddellijk gemeld bij de politie. Zij gingen het huis binnen en ontdekten vier lichamen en stelden vast dat Onur Kandemir niet meer telefonisch bereikbaar was en waarschijnlijk op de vlucht was geslagen.

    Een buurvrouw vertelt dat de woningen behoorlijk gehorig zijn en dat ze sinds vrijdagavond de kinderen niet meer heeft gehoord.

    Een bijeenkomst voor geëmotioneerde buurtbewoners in Etten-Leur is spijtig genoeg niet te organiseren vanwege samenscholingsverboden die zijn ingesteld om de verspreiding van het coronavirus te beperken. Mensen die daar behoefte aan hebben kunnen daarom telefonisch psychische hulp krijgen.

    De familie was bekend bij de plaatselijke moskee. De moskee heeft ook hulp en bijstand aangeboden.

    Op 31 maart werd Onur Kandemir in Etten-Leur gearresteerd nadat hij door meerdere personen was herkend als de gezochte moordverdachte. De politie hoopt dat Onur Kandemir hen meer inzicht in zijn beweegredenen kan verschaffen.

    We zouden blij zijn met aanwijzingen! Voor een e-mail rechtstreeks aan ons kunt u gewoon hier klikken.

    Eerwraak in Sana’a: 3 jonge mannen dwingen hun zus Esbah (16) vergif te drinken

    Eerwraak verhaal

    Esbah
    geboren: 2004
    vermoord: ?
    Woonplaats: Sana'a
    Oorsprong: Yemen
    Kinderen: geen
    Dader: haar broers (25, ?, ?) en vader (?)
    Yemen is voor vrouwen al vele decennia geen fijn land om in te leven vanwege oorlog, voedseltekort en ouderwetse voogdijwetten. Jemenitische vrouwenorganisaties pleiten er nu voor om, in navolging van Syrië, eerwraak niet langer te beoordelen als een strafverminderende omstandigheid maar eerwraak juist te beschouwen als een strafverzwarende omstandigheid ten einde dit fenomeen effectief te bestrijden en om jonge vrouwen beter te beschermen tegen het eergerelateerde geweld van hun partner, vader, broers of neven.

    Schrap voogdijwetten
    Het pleidooi om de huidige voogdijwetten per direct uit het wetboek te schrappen volgt op nieuwe schokkende onthullingen in de moordzaak van de 16-jarige Esbah uit Sanaa die door haar broers is vergiftigd en opgehangen op bevel van hun vader. De daders verwijzen naar de voogdijwetten en zij vertrouwen erop dat de rechters deze wetten respecteren en hen daarom straks een lage of zelfs helemaal geen straf gaat opleggen.

    Feministische organisaties wijzen erop dat de Europese Unie, de politie en justitie van de aangesloten lidstaten ertoe verplicht om bij eerwraak tot vervolging van alle daders over te gaan op basis van het eerlijke waargebeurde verhaal ten einde het fenomeen effectief te bestrijden omdat de lage gepercipieerde pakkans van daders ook in deze zaak een rol speelt bij de uitvoering van de moord.

    Reconstructie martelmoord Esbah
    Lokale activisten in het Sa'fan District in de buurt van de Jemenitische hoofdstad meldden dat sommige vrouwen, die aanwezig waren tijdens Isbah's begrafenis, blauwe plekken opmerkten op verschillende delen van haar lichaam en dit meldden aan de autoriteiten.

    Toen de politie de zaak ging onderzoeken troffen ze op de mobiele telefoons van de broers zeer belastende videobeelden en foto’s aan die bewijzen dat ze daadwerkelijk hun bloedeigen zus hebben mishandeld en vermoordt.

    Het martelen gebeurde met een strijkijzer, ze zou ook drie dagen zijn uitgehongerd voordat ze werd gedwongen om pure spiritus te drinken. De foto’s van de mishandelingen stuurden de broers door aan elkaar en aan hun vader waarbij ze waarschijnlijk nooit hadden gedacht dat het beeldmateriaal ooit als bewijsmateriaal tegen hen zou worden gebruikt in een rechtszaak waarbij serieuze straffen worden geëist.

    Na het overlijden van de moeder van Esbah zou ze door haar vader zijn weggehouden van het schoolonderwijs en zou ze zich hebben beziggehouden met het sprokkelen van hout en de agrarische landbouw.

    De familie beweerde dat Esbah zichzelf uit eigen vrije wil had opgehangen, maar dat verhaal wordt door rechercheurs niet geloofd.

    In Yemen kun je een dochter/zus straffeloos vermoorden als ...
    Na het plegen van een gruwelijke martelmoord, het liegen tegen rechercheurs en het internationaal beschamen van de natie vroegen de daders brutaal aan de rechtbank om hen niet zwaar te straffen want Esbah zou volgens hun verhalen verliefd zijn geweest op een man en daarom zou de moord met een beroep op de voogdijwetten door rechters moeten worden gebillijkt.

    Forensisch onderzoek wijst uit dat de 16-jarige Esbah als maagd is gestorven, ten einde nog maar eens te benadrukken hoeveel onrecht haar is aangedaan door haar eigen familieleden.

    Esbah, Maab en Samiha
    Feministische organisaties wijzen erop dat de zaak van Esbah niet op zichzelf staat en dat Yemen veel vergelijkbare zaken kent van jonge vrouwen die op een gruwelijke wijze zijn vermoord door hun familieleden vanwege eergerelateerde redenen.

    Feministische organisaties hopen erop dat vrouwen in de toekomst beter zijn beschermd tegen familieleden die eerwraak op hen plegen door de wetgeving drastisch te wijzigen.

    Eerwraak in Yemen moet, net als in veel andere landen, een strafverzwarende in plaats van een strafverminderende omstandigheid worden.

    Een van de broers is al vrijgelaten
    Het zeer belastende beeldmateriaal en alle getuigenverklaringen waren vooralsnog niet voldoende voor de autoriteiten in Sa’fan om 1 van de broers en zijn vrouw langer vast te houden. De broer zou hebben meegeholpen bij de moord en zijn vrouw zou de effecten van de martelingen hebben geprobeerd te rechtvaardigen door het vertellen van verzonnen verhalen.

    We zouden blij zijn met aanwijzingen! Voor een e-mail rechtstreeks aan ons kunt u gewoon hier klikken.

    Eerwraak verhaal: Karin C. (2019)

    Eerwraak verhaal

    Karin C.
    geboren: 1966
    Poging tot moord: 4 januari 2019
    Woonplaats: Waldhufen (bij Görlitz)
    Herkomst: Slachtoffer: Duitsland; Dader: Pakistan
    Kinderen: ja, niet duidelijk hoeveel
    Dader: Sameer Q. / Naveed A. (28 jaar)
    Karin heeft een relatie met de 15 jaar jongere Sameer uit Pakistan. Er kan worden aangenomen dat hij hoopt dat dit zijn verblijfsstatus zal verbeteren.

    Op 4 januari 2019 stak hij haar met 10 messteken in het gedeelde appartement. Hij laat de gewonde vrouw onder het bloed achter en vlucht met haar portemonnee. Een buurman hoort het geschreeuw en belt de ambulance. Karin ondergaat een spoedoperatie in het ziekenhuis. De dader is gearresteerd in de buurt van de plaats delict.

    Sameer heeft een strafblad en is een getolereerde asielzoeker. Hier is een citaat van Karin in de krant Bild: "Ik weet dat hij twee jaar in de gevangenis heeft gezeten omdat een vrouw hem beschuldigde van verkrachting, maar hij heeft altijd van me gehouden."

    Het motief dat wordt gegeven is dat Karin de relatie wilde beëindigen. Er is een moordonderzoek aan de gang. Een andere wijst erop dat Sameer albino is, al 6 jaar in Duitsland woont en "Sammy" wordt genoemd.

    In juli begint het proces over poging tot doodslag bij de regionale rechtbank van Goerlitz.