Mariam en Khaled zijn staatloze Arabieren uit Libanon. Ze zijn streng islamitisch en komen in 1998 naar Duitsland. Destijds waren hun kinderen 5, 7 en 9 jaar oud. Haar dochter Rabia mag afstuderen van de middelbare school en wordt op 20-jarige leeftijd verliefd op een schoolvriend die zich voor haar tot de islam bekeert. Maar dat is niet genoeg voor de ouders. Hij is geen echte Arabier, noch een echte moslim. Hoewel één van de oudere broers getrouwd is met een Duitse vrouw.

De ouders worden onder druk gezet door hun gemeenschap. Ze zouden strenger voor hun dochter moeten zijn. Als een kennis het echtpaar in het openbaar ziet, worden de ouders onmiddellijk op de hoogte gebracht.

Rabia's ouders zien hun familie-eer in gevaar komen en bedreigen haar met een gedwongen huwelijk. Wanneer de vader de tweede mobiele telefoon van zijn dochter ontdekt, geeft de moeder hem toestemming om haar dochter te vermoorden. Rabia stuurt haar vriend Denys een SMS. Hij treft zijn vriendin, haar broer en de ouders aan op een bouwplaats. De familie bouwt er een huis.

De vader valt de vriend aan met een balk hout. De moeder wurgt de dochter en valt haar aan met een steen. Ze schreeuwt, "Ik zal je hoofd laten ontploffen." Denys kan de politie bellen, de ouders herhalen hun doodsbedreigingen voor de agenten.

In de eerste plaats zal de rechtbank van Fürstenwalde gevallen van dwang, bedreigingen en het toebrengen van lichamelijk letsel behandelen. De rechter ziet echter een gezamenlijke poging tot moord en verwijst de zaak naar de rechtbank van Frankfurt/Oder. Vanaf augustus 2016 zal de zaak er worden behandeld. Rabia en Denys gaan naar een getuigenbeschermingsprogramma. In september worden de ouders veroordeeld tot betaling van boetes vanwege het toebrengen van lichamelijk letsel en bedreigingen. De rol van de broers Mohammed en Ibrahim blijft onduidelijk. Ze zouden hun ouders aangeboden hebben om hun zus en haar vriendje te vermoorden.

Rabia en Denys zijn niet de echte namen van de betrokkenen.