Hussein komt in 2015 naar Duitsland als niet-begeleide jongeman uit Afghanistan en woont in een pleeggezin in Freiburg. Maria studeert geneeskunde in Freiburg en is betrokken bij de hulpverlening aan vluchtelingen.

Op 15 oktober 2016 gaat ze naar een studentenfeest, waar ze na middernacht vertrekt. Op weg naar huis wordt ze verkracht en vermoord. De volgende dag wordt haar lichaam in de rivier gevonden. De doodsoorzaak is verdrinking.

Op de plaats van het misdrijf worden een haar en DNA gevonden. Begin december wordt Hussein gearresteerd.

De media rapporteert in eerste instantie niet over de arrestatie. Er wordt gediscussieerd over de vraag of de reden hiervoor is dat de dader een vluchteling uit Afghanistan is.

Het is heel goed mogelijk dat Hussein ouder is en zijn ware leeftijd heeft verborgen bij het inreizen van het land. Dit zou hem een betere behandeling als vluchteling (in pleeggezin in plaats van een sportschool) geven en hij zou onderworpen zijn aan het jeugdstrafrecht. Later blijkt dat Hussein in 2013 al een vrouw in Griekenland had aangevallen en ernstig had verwond. Zelfs toen al verklaarde hij dat hij 17 jaar oud was. Hiervoor werd hij veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf.

Na 1,5 jaar werd hij vrijgelaten vanwege een amnestie van de Tsipras-regering. Samen met hem werden anarchistische en linkse terroristen uit de gevangenis vrijgelaten. Hussein moest zich één keer per maand melden bij de autoriteiten, wat hij niet heeft gedaan. In plaats daarvan ging hij ondergronds en kwam hij in Duitsland aan. Er was geen internationaal arrestatiebevel uitgevaardigd door Griekenland.

In februari 2017 werd in een deskundig rapport vastgesteld dat de dader ten minste 22 jaar oud was ten tijde van het plegen van het misdrijf, d.w.z. dat hij niet langer kan worden veroordeeld op grond van het jeugdstrafrecht.

Dit is echter precies wat er gebeurt: in maart wordt de aanklacht ingediend - onder het jeugdstrafrecht. Daarom zal het proces in september 2017 worden geopend voor de jeugdrechtbank van Freiburg.

In de rechtbank lijkt het er meer op dat Mary een willekeurig slachtoffer was. Volgens deze informatie had de moord geen eermotief, maar diende hij om een verkrachting te verdoezelen. Aangezien dit een van de meest gelezen artikelen in dit archief is, laten we het er voorlopig bij zitten. Deze zaak toont bijzonder goed aan hoezeer het falen van de autoriteiten en de goedbedoelde "vluchtelingenhelpers" dergelijke handelingen in de hand werken. Er is ook op gewezen dat Hussein geen vluchteling is. In het beste geval vlucht hij voor het Griekse rechtssysteem.

In de loop van het proces wordt de vader van Hoessein in Iran gebeld. Hij noemt 1984 als zijn geboortejaar. Volgens deze informatie zou Hussein ouder dan 30 jaar zijn geweest toen hij Iran binnenkwam. Toch werd zijn leeftijd niet in twijfel getrokken.

Verdere details komen aan het licht: niet alleen baseerde het jeugdbureau zich op de eigen leeftijdsopgave van Hussein, dat een groot aantal extra sociale uitkeringen met zich meebrengt. Het Bureau Jeugdzorg betaalt een instelling 5000 euro, waarvan 2800 euro aan de pleegouders (het is onduidelijk voor welke periode). Deze instelling genaamd "Wiese" (Vrijeschool) is echter niet toegestaan. Ook de pleegouders worden niet onderzocht. Ze doen ook geen educatief werk, maar geven Hussein slechts 400 euro zakgeld per maand. Met de "pleegouders" woont Hussein samen met een andere vluchteling in een 70 vierkante meter grote omaflat. Deze zaak is dus ook meervoudige sociale fraude, maar dat wordt niet voor de rechter gebracht.

In maart 2018 wordt Hussein veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor moord en bijzonder ernstige verkrachting onder het volwassen strafrecht. De bijzondere ernst van de schuld wordt vastgesteld, waarna preventieve hechtenis wordt bevolen. De verdediging gaat in beroep. In april trekt Hussein het beroep in en wordt het vonnis definitief.