Ibtihal is een staatloze Koerdische vrouw uit Libanon. Ze is geboren in Bochum en heeft vijf of zes broers en zussen. Zij is 20 jaar, rondt haar middelbare school af met een diploma en loopt stage in een kleuterschool om een opleiding tot kleuterleidster te beginnen. Sinds ongeveer begin 2006 heeft zij een relatie met Eyüp, een Turk die zeven jaar ouder is.

Mogelijk besluiten de vaders van de twee om Ibtihal en Eyüp te huwen volgens de islamitische wet.

Maar Eyüp bezwangert eind 2006 een 16-jarig Turks meisje uit de buurt van Frankfurt. De familie van het meisje geeft hem aan wegens verkrachting, maar eist tegelijkertijd dat hij met haar trouwt om de familie-eer te herstellen.

Maar Eyüp blijft liever bij zijn partner Ibtihal (of Iptihal, Iptehal).

Op 2 februari 2007 rijden Ekrem en Murat, broer en neef van het 16-jarige meisje, naar Dortmund om druk uit te oefenen op de vader van het nog ongeboren kind. Hij moet Ibtihal verlaten en respectievelijk met hun zuster en nicht trouwen. Eyüb en Ibtihal worden onder schot gedwongen om mee te gaan in de auto. Mogelijk worden ze naar het huis van zijn ouders gereden om toestemming te krijgen voor de scheiding en het nieuwe huwelijk (niet helemaal duidelijk in de berichtgeving).

Later komt er een proces over deze zaak. Ibtihal getuigt onder ede. Drie dagen later, is ze dood. Daarom valt de verdenking in eerste instantie op de Turken die bij de ontvoering betrokken zijn.

Maar dan blijkt het volgende. Op het ogenblik van de moord verblijft Ibtihal reeds in een vrouwenopvangtehuis in Iserlohn, vermoedelijk omdat haar broers haar terroriseren vanwege haar westerse levensstijl. Op de avond voor de vastenmaand Ramadan bezoekt zij haar moeder en broers en zussen in Schwerte. Haar gsm gaat af tussen 22 en 23 uur, waarna ze haastig vertrekt (volgens haar moeder Aziza).

De volgende ochtend wordt Ibtihal doodgeschoten aangetroffen op de parkeerplaats van een benzinestation aan de A 45 bij Lüdenscheid. Uit onderzoek is gebleken dat haar neef Ezzedin haar bij de benen vasthield en dat haar oom Hussain haar neerschoot. De laatste heeft om een onbekende reden een Fins paspoort. Hij komt speciaal naar Duitsland voor de misdaad. Daarna verdwijnt hij. De neef zit in hechtenis en zwijgt.

In de tenlastelegging van het openbaar ministerie wordt in mei 2009 als motief voor het misdrijf het herstel van de familie-eer genoemd (en niet, zoals aanvankelijk werd aangenomen, de liquidatie van een getuige). In januari 2010 wordt Ezzedin veroordeeld tot 14 jaar gevangenisstraf voor moord. In het vonnis staat dat een familietribunaal had besloten de jonge vrouw te doden omdat haar westerse levensstijl niet strookte met de waarden van de familie. De tweede dader blijft voortvluchtig.

Een noot voor onderzoekers van eerwraak: vanwege de basismotieven werd het jeugdstrafrecht niet toegepast, zoals meestal het geval is in dergelijke gevallen. Vermoedelijk werd de zoon door de familie als dader uitgekozen, omdat hij met de daad 20 jaar nog naar keuze onder het jeugdstrafrecht zou zijn gevallen. Dat hij niettemin niet tot een levenslange gevangenisstraf is veroordeeld, is volgens de motivering van het vonnis te wijten aan het feit dat de jongeman "in de maatschappij kon worden gereïntegreerd" en dat hij de "geringste bijdrage aan het misdrijf" had geleverd.

Een ander detail: Na de bekendmaking van het vonnis, kwam de familie in opstand in de rechtbank. Zoals gebruikelijk in dergelijke gevallen rouwen zij niet om de dood van hun dochter, maar om de jongeman die naar de gevangenis moet. De moeder van Ibtihal verandert later haar achternaam en gaat nu door het leven onder de naam van de voortvluchtige oom, de vermoedelijke moordenaar van haar dochter.

In 2012 wordt de voortvluchtige oom aan de Fins-Russische grens gearresteerd en in november uitgeleverd aan Duitsland. De moeder en een andere oom zijn ook gearresteerd. Begin 2013 meldde zich een andere neef die beweerde de schoten te hebben gelost. In de tussentijd was hij 20, dus minderjarig ten tijde van het misdrijf. In maart 2013 begint het proces bij het gerechtshof van Hagen. De aanklacht is het plegen van moord in groepsverband.

In juli wordt ook voor de andere familieleden het vonnis uitgesproken: de "Finse" oom moet levenslang de gevangenis in, de 16-jarige broer van het slachtoffer 6,5 jaar. De moeder moet een boete betalen voor het liegen in de rechtbank, maar gaat verder vrijuit. De andere oom is ook vrijgesproken. Opnieuw breken er rellen uit in de rechtbank, deze keer tussen vijandige takken van de clan. In mei 2014 bevestigt het Federale Hooggerechtshof het vonnis.