Dat deze poging tot moord uiteindelijk wordt veroordeeld als toebrenging van lichamelijk letsel is mede te wijten aan politiewerk. De 12-jarige zoon werd na het misdrijf gebruikt als tolk voor een getuigenverklaring. Doorslaggevend is echter dat het slachtoffer niet voor de rechter wil getuigen, ook al is ze al enkele jaren misbruikt. De rechtbank heeft foto's van oude verwondingen. De vrouw trok toen ook haar aangifte in.

Ali is Marokkaans, Durya is Marokkaans met een Duits paspoort. Ze wonen in Frankfurt, hebben samen kinderen, hoeveel kinderen, is onduidelijk. Ali werkt als kapper. In een gezamenlijke vakantie in 2015 probeert hij een tweede vrouw voor zichzelf te regelen. Durya verhuist dan met haar kinderen naar de vrouwenopvang en vervolgens naar haar eigen appartement in Rüsselsheim. De vader krijgt een visitatierecht.

Op 15 september 2016 slaat Ali zijn gescheiden levende vrouw in het trappenhuis in elkaar, ze heeft een gebroken schedel. Hij zit op haar, slaat haar hoofd tegen stenen platen, verstikt haar en probeert haar te steken. Een getuige komt tussenbeide.

In februari 2017 begint het proces voor de rechtbank van Darmstadt, aanvankelijk wegens poging tot moord. Getuigen willen zich niets herinneren of liegen. De vrouw maakt gebruik van haar recht om te weigeren te getuigen.

De dader krijgt een voorwaardelijke straf van een jaar en 8 maanden. De proeftijd is echter vastgesteld op 5 jaar om het gezin te beschermen. De dader moet 3000 euro betalen aan een opvangcentrum voor vrouwen. De rechter wijst erop dat de dader zijn lage straf te danken heeft aan zijn slachtoffer. Het is niet ongebruikelijk dat moslimvrouwen niet meewerken met de rechtbank. Anderen worden onder druk gezet door hun familie totdat zij de aangifte intrekken of namens de dader getuigen.