Op 15-jarige leeftijd wordt Seher in West-Anatolië uitgehuwelijkt aan een neef in Duitsland en komt een jaar later als importbruid naar München.

haar man werkt als winkelier en mishandelt haar. De politie moet vaak ingrijpen. Het echtpaar heeft 4 dochters. Ze mag de echtelijke woning nauwelijks verlaten. Zij doet het huishouden voor Erkan en zijn ouders. Later zegt ze zelf: "Ik was het poetslapje van de familie."

Met de hulp van de Duitse autoriteiten vlucht Seher met de 3 jongere kinderen naar een opvangtehuis voor vrouwen. De oudste blijft bij haar grootvader.

Seher leert Duits, doet haar hoofddoek af, vraagt echtscheiding aan en krijgt de voogdij over de dochters. Ze werkt in een café en is opgeleid als keukenhulp. Later verhuist ze naar haar eigen flat met de kinderen.

Op 20 februari 2000 wordt ze opgehangen aangetroffen in haar flat. Voordien was ze gewurgd en mishandeld. Er wordt aangenomen dat andere familieleden aanwezig waren bij de misdaad. De meisjes zijn die avond niet in de flat, maar (althans dat is afgesproken) bij hun vader. Het geheel is geënsceneerd als een zelfmoord. De nabestaanden hebben veel tranen gelaten. Maar de forensische afdeling ontdekt dat het geen zelfmoord was.

Erkan is voor een maand in voorlopige hechtenis genomen. Hoewel hij reeds onder getuigen heeft gedreigd zijn vrouw te vermoorden, kan niet worden bewezen dat hij de misdaad heeft gepleegd. De dochters worden naar een tehuis gestuurd. De zaak is tot op de dag van vandaag onopgelost gebleven.

De naam van de echtgenoot wordt in de tz vermeld als "Erkan (naam veranderd)".