Hij wil maar een ding. Naar de allermooiste in zijn leven, Narges. Hij hoort haar nog zijn naam roepen.

Haroen beschreef gisteren in een zeer emotionele nabestaandenverklaring in de rechtszaal die laatste minuten van het leven van de trots van zijn leven, Narges.’Ik hoorde haar gillen door de telefoon. Ik ben meteen naar Zeist gereden. Het kon niet goed zijn. Bij de Geroflat ziet hij brandweerwagens en politie. Hij wil maar een ding. Naar de allermooiste in zijn leven, Narges. Hij hoort haar nog zijn naam roepen. Hij ziet haar pas in het brandwondencentrum in Rotterdam. Voor 80 procent verbrand. ‘Zij was alles voor mij. Ik leefde voor haar. Hou haar in leven,riep ik naar de dokters. Zodat ik kan vertellen hoe veel ik van haar hou. Maar haar leven is niet meer te redden. Ze moesten haar laten gaan. Ik zat met mijn hoofd aan het voeteneind van het ziekenhuisbed en keek naar de hartmonitor. Haar hart klopte nog, voor mij. Ik heb gekeken tot er alleen nog maar een rechte lijn te zien was