Ralph Geissen ontkent niet de in de dagvaarding genoemde uitlatingen te hebben gedaan.

De uitlatingen moeten echter worden bezien in het licht van het feit, dat Geissen hiermee niet het doel had om iemands goede naam aan te randen of betrokkenen of het politieteam te beledigen. Hiermee wilde Geissen aandacht vragen voor een ernstig maatschappelijk probleem (eerwraak) en het falen van de politie ten aanzien van de aanpak ervan zichtbaar te maken. Weliswaar heeft Geissen zich gericht tot twee individuele personen, maar dat was in hun hoedanigheid als politieagent en in relatie tot de ‘Zeister brandmoordzaak’.

In de ‘Zeister brandmoordzaak’ is een vrouw in 2013 veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf en TBS. De veroordeelde in die zaak heeft echter weinig verklaard over haar motief in die zaak. Geissen was de voormalige werkgever van het slachtoffer in die zaak en heeft reeds voor haar noodlottige overlijden aandacht gevraagd voor het feit, dat zij slachtoffer was van een gedwongen huwelijk. Hoewel daarvoor kennelijk onvoldoende strafrechtelijk bewijs was, kan volgens Geissen (en anderen) niet worden uitgesloten dat er nog andere personen betrokken waren bij deze moord. Geissen heeft politie en justitie herhaaldelijk gewezen op aanwijzingen, dat er sprake was van eerwraak en obstructie van een gedwongen huwelijk. Deze aanwijzingen zijn volgens Geissen nimmer serieus genomen en hebben niet geleid tot deugdelijk onderzoek. Verder moet erop worden gewezen, dat Geissen door de uiterst gruwelijke moord van iemand, die hij van nabij heeft gekend en hem dierbaar was, ernstig beschadigd is.

Geissen is ervan doordrongen geraakt, dat eerwraak een zeer groot en internationaal probleem is en is door zijn eigen activiteiten en studie een deskundige geworden op dit terrein. Het gaat in deze zaak niet om willekeurige van enige grond ontblote verdachtmakingen.